صفاتی, سهیلا, قربانی, سعید, رضایی شیرازی, رضا. (1402). طراحی الگوی توسعه دیپلماسی ورزشی دیجیتال در جمهوری اسلامی ایران. , 15(80), 237-266. doi: 10.22089/smrj.2022.13021.3695
سهیلا صفاتی; سعید قربانی; رضا رضایی شیرازی. "طراحی الگوی توسعه دیپلماسی ورزشی دیجیتال در جمهوری اسلامی ایران". , 15, 80, 1402, 237-266. doi: 10.22089/smrj.2022.13021.3695
صفاتی, سهیلا, قربانی, سعید, رضایی شیرازی, رضا. (1402). 'طراحی الگوی توسعه دیپلماسی ورزشی دیجیتال در جمهوری اسلامی ایران', , 15(80), pp. 237-266. doi: 10.22089/smrj.2022.13021.3695
صفاتی, سهیلا, قربانی, سعید, رضایی شیرازی, رضا. طراحی الگوی توسعه دیپلماسی ورزشی دیجیتال در جمهوری اسلامی ایران. , 1402; 15(80): 237-266. doi: 10.22089/smrj.2022.13021.3695

طراحی الگوی توسعه دیپلماسی ورزشی دیجیتال در جمهوری اسلامی ایران

مطالعات مدیریت ورزشی
مقاله 10، دوره 15، شماره 80، مهر و آبان 1402، صفحه 237-266    اصل مقاله (1.32 M)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22089/smrj.2022.13021.3695
نویسندگان
سهیلا صفاتی1؛ سعید قربانی* 2؛ رضا رضایی شیرازی3
1دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علی آباد کتول
2گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد علی آباد کتول، دانشگاه آزاد اسلامی، علی آباد کتول، ایران
3استادیار گروه تربیت بدنی، واحد علی آباد کتول، دانشگاه آزاد اسلامی، علی آباد کتول، ایران
چکیده
مقوله دیپلماسی که با قدمتی به بلندی تاریخ همواره بر دو عنصر اطلاعات و ارتباطات استوار بوده است، بیش از سایر حوزه های اجتماعی در معرض تاثیرپذیری از مشخصه های عصر ارتباطات است. از این رو هدف پژوهش حاضر طراحی الگوی توسعه دیپلماسی ورزشی دیجیتال در کشور بود. این پژوهش از نظر هدف جزء تحقیقات کاربردی و از نظر شیوه اجرا ترکیبی از تحقیق کیفی و کمی (آمیخته) بود. جامعه آماری این پژوهش با توجه به نوع تحقیق در که در مورد دیپلماسی ورزشی است، شامل کلیه صاحب نظران و کارشناسان در حوزه دیپلماسی ورزشی و روابط بین الملل؛ اعضای هیات علمی مدیریت ورزشی در کشور؛ مسئولان روابط بین الملل فدراسیون ها بود. روش تجزیه و تحلیل داده‌ها در بخش کیفی با استفاده از نظریه داده بنیاد و رویکرد گلیزر و در بخش کمی برای تائید مدل مفهومی برخواسته از نظریه داده بنیاد از مدل-یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار اسمارت پی.ال.اس استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که در مجموع 6 عامل برای توسعه دیپلماسی ورزشی دیجیتال در کشور وجود دارد که شامل "نیازسازی"، "ظرفیت‌سازی"، "ساختارسازی"، "برندسازی"، "برنامه‌ریزی" و "سیاست‌های توسعه‌ای" بود. همچنین نتایج مدلسازی معادلات ساختاری حاکی از برازش مدل تحقیق داد و تمامی مسیرها مثبت و معنادار بودند. در یک نتیجه گیری کلی باید اذعان داشتکه برای توسعه هرچه بیشتر دیپلماسی ورزشی دیجیتال، باید ساختارهای اجرایی در برنامه توسعه ابزار دیجیتال ایجاد و سیاست‌گذاری‌هایی شود در این زمینه، تا زمینه نیاز افراد به این شاخه از دیپلماسی ورزشی نیز جذب شود.
کلیدواژه‌ها
توسعه؛ دیپلماسی ورزشی دیجیتال؛ ایران؛ نظریه داده بنیاد؛ مدلسازی معادلات ساختاری
مراجع
  1. Abdi, K., Talebpour, M., Ranjkesh, M., & Jabbari Nooghabi, H. (2021). The modeling of soft power implementation throughout sport diplomacy. Sport Management Studies, 13(66), 263-296. (in Persian).
  2. Adesina, O. S. (2017). Foreign policy in an era of digital diplomacy. Cogent Social Sciences, 3(1), 1297175.‏
  3. Bjola, C., & Holmes, M. (2015). Digital diplomacy: Theory and practice. New York: Routledge.‏
  4. Bjola, C., & Kornprobst, M. (2018). Understanding international diplomacy: Theory, practice and ethics. New York: Routledge.‏
  5. Bonyadi, A., & Sadoug, S. (2017). Identifying impacting factors on science and technology diplomacy development. Soft power Studies, 7(2), 60-85.
  6. Boumadan, M., Soto-Varela, R., Ortiz-Padilla, M., & Poyatos-Dorado, C. (2020). What factors determine the value of an online teacher education experience from a teacher’s perspective? Sustainability, 12(19), 8064.‏
  7. Chaban, N., Kelly, S., & Brady, A. M. (2019). Small states in a new era of public diplomacy: New Zealand and digital diplomacy. In Small States and the Changing Global Order (pp. 75-89). Cham: Springer.‏
  8. Cha, V. (2013). The Asian games and diplomacy in Asia: Korea–China–Russia. The International Journal of the History of Sport, 30(10), 1176-1187.
  9. Cull, N. J. (2020). Public diplomacy before Gullion: The evolution of a phrase. In Routledge Handbook of Public Diplomacy (pp. 13-17). New York: Routledge.‏
  10. Dubinsky, Y. (2019). From soft power to sports diplomacy: A theoretical and conceptual discussion. Place Branding and Public Diplomacy, 15(3), 156-164.‏
  11. Dufour, P. (2012). Becoming a Northern Minerva: Injecting Science into Canada’s Foreign Policies. Science & Diplomacy, 1(2), 6-11.‏
  12. Gienow-Hecht, J. C., & Donfried, M. C. (Eds.). (2010). Searching for a cultural diplomacy (Vol. 6). Berghahn Books.‏
  13. Hosseini, M., Heydarinejhad, S., Marashian, S., & Roomi, F. (2021). The Role of Sports Pattern in Explaining the Public Diplomacy of Iran. Sport Management Studies, 13(68), 230-263. (in Persian)‏
  14. Javadipour, M., & Rasekh, N. (2019). The role of sport and sport diplomacy development in advancing sociocultural policies and foreign relations of the Islamic Republic of Iran. Journal of Sport Management, 11(2), 219-234.
  15. Khan, M. L., Ittefaq, M., Pantoja, Y. I. M., Raziq, M. M., & Malik, A. (2021). Public engagement model to analyze digital diplomacy on Twitter: A social media analytics framework. International Journal of Communication, 15(29): 67-82. (in Persian)‏
  16. Kitsou, S. (2011). The power of culture in diplomacy: The case of US cultural diplomacy in France and Germany. Exchange: The Journal of Public Diplomacy, 2(1), 21-39.‏
  17. Kobierecki, M. M. (2020). Sports diplomacy: Sports in the diplomatic activities of states and non-state actors. Maryland: Lexington Books.‏
  18. Konarzewski, M., & Żebrowska, G. (2012). Rediscovering Eastern Europe for science diplomacy. Science & Diplomacy, 1(1): 1-7.
  19. Manor, I. (2019). The digitalization of public diplomacy. New York: Springer International Publishing.‏
  20. Mazumdar, B. T. (2021). Digital diplomacy: Internet-based public diplomacy activities or novel forms of public engagement? Place Branding and Public Diplomacy, 1-20.‏
  21. Nadine, S. Elżbieta, P.و Agnieszka, S., Monika, D. W., Marta, D. K., & Christian, H. (2015). Salivary enzyme activity in anorexic persons—A controlled clinical trial. Clinical oral investigations, 19(8), 1981-1989.‏
  22. Neureiter, N. (2012). Science diplomacy in action. Parcerias Estratégicas, 16(32), 65-76.‏
  23. Nouri, D., Ghadimi, B., & Shojaei, M. (2018). Designing a model of Iranian football diplomacy based on field theory. Strategic Studies in Sports and Youth, 17 (41), 113-136. (in Persian).
  24. Pérez Tornero, J. M. (2013). ABC… media literacy white paper. European media literacy: Selected texts from studies. Barcelona Gabinete de Comunicación y Educación 
  25. Peymanfar, M., Elahi, A., Sajjadpour, S., & Hamidi, M. (2019). Explaining of sports diplomacy by using the paradigm: A qualitative study. Journal of Sport Management, 11(1), 59-75. (in Pesian).
  26. Qaderi, M., Sepehrnia, R., Salehi Amiri, R., & Rezaie, A. (2021). Designing a model of cultural diplomacy of the Islamic Republic of Iran in Sport, focus on sport and politics fields. Scientific Journal Of Organizational Behavior Management in Sport Studies, 8(1), 49-61. (in Persian).
  27. Sabzi, Z., Shariati Feizabadi, M., & Saboonchi, R. (2021). Role of sport diplomacy in developing interactions of Iran and USA. Journal of Sport Management, 12(4), 1119-1140. (in Persian).
  28. Samiei Isfahani, A., & Fathi Mozaffari, A. (2010). Strategies and strategies of the underlying media in the face of soft war. Basij Strategic Studies, 15(57), 79-116. (in Persian).  
  29. Shariati Feyzabadi, M., & Goodarzi, M. (2015). The position of sports diplomacy in the international relations of the Islamic Republic of Iran, a qualitative approach based on content analysis. Political Science, 11(2), 95-127. (in Persian).
  30. Søyland, H. S. (2020). Qatar's sports strategy: A case of sports diplomacy or sportswashing? (Doctoral dissertation), Instituto Universitário de Lisboa, Lisbon, Portgual.‏
  31. Soltanifar, M., & Khanzadeh, L. (2013). Iranian media diplomacy (Opportunities, challenges, pathology and strategies). Journal of Culture-Communication Studies, 14(22), 181-205. (in Persian).
  32. Tananbaum, G. (2008). I hear the train a comin'--Center for science diplomacy. Against the Grain, 20(5), 90-92.‏
  33. Turekian, V. (2012). Building a national science diplomacy system. Science & Diplomacy, 1(4), 1-3.‏
  34. Viveiros de Castro, E. (2013). The relative native. HAU: Journal of Ethnographic Theory, 3(3), 473-502.‏
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 808
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 318
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
آمار
تعداد نشریات9
تعداد شماره‌ها334
تعداد مقالات4,055
تعداد مشاهده مقاله8,545,670
تعداد دریافت فایل اصل مقاله3,067,892