پورحسن, ساجد, صفانیا, علی محمد, امیرتاش, علی محمد, نیک بخش, رضا. (1401). طراحی مدل مدیریت سبز برای اماکن و تاسیسات ورزشی ایران. , 14(74), 163-188. doi: 10.22089/smrj.2021.9397.3182
ساجد پورحسن; علی محمد صفانیا; علی محمد امیرتاش; رضا نیک بخش. "طراحی مدل مدیریت سبز برای اماکن و تاسیسات ورزشی ایران". , 14, 74, 1401, 163-188. doi: 10.22089/smrj.2021.9397.3182
پورحسن, ساجد, صفانیا, علی محمد, امیرتاش, علی محمد, نیک بخش, رضا. (1401). 'طراحی مدل مدیریت سبز برای اماکن و تاسیسات ورزشی ایران', , 14(74), pp. 163-188. doi: 10.22089/smrj.2021.9397.3182
پورحسن, ساجد, صفانیا, علی محمد, امیرتاش, علی محمد, نیک بخش, رضا. طراحی مدل مدیریت سبز برای اماکن و تاسیسات ورزشی ایران. , 1401; 14(74): 163-188. doi: 10.22089/smrj.2021.9397.3182

طراحی مدل مدیریت سبز برای اماکن و تاسیسات ورزشی ایران

مطالعات مدیریت ورزشی
مقاله 6، دوره 14، شماره 74، مهر و آبان 1401، صفحه 163-188    اصل مقاله (588.27 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22089/smrj.2021.9397.3182
نویسندگان
ساجد پورحسن* 1؛ علی محمد صفانیا2؛ علی محمد امیرتاش3؛ رضا نیک بخش4
1دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران
2استاد مدیریت و برنامهریزی در تربیت بدنی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
3استاد دانشگاه-واحد علوم و تحقیقات-دانشگاه آزاد اسلامی
4دانشیار، گروه مدیریت ورزشی دانشکده تربیت‌بدنی و علوم ورزشی واحد تهران جنوب دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
چکیده
امروزه از سازمان‌ها و مدیران آنها انتظار می‌رود تا در راستای مسئولیت اجتماعی خود، با پیاده سازی مدیریت سبز، به سمت ایجاد سازمان سبز حرکت نمایند. سازمان های ورزشی، بویژه اماکن و تاسیسات ورزشی نیز بستر مناسبی جهت تحقق این مهم هستند. هدف از تحقیق حاضر طراحی مدل مدیریت سبز برای اماکن و تاسیسات ورزشی ایران می باشد که با رویکرد کیفی و با استراتژی اکتشافی و به روش گرندد تئوری (نظریه داده بنیاد) انجام شده است. برای گردآوری داده‌ها از روش مصاحبۀ عمیق با خبرگان و صاحب نظران استفاده شد. به روش نمونه‌گیری هدفمند و تکنیک گلوله‌برفی و بر اساس 12 مصاحبۀ عمیق با خبرگان مرتبط با موضوع، داده‌های تحقیق جمع‌آوری شد. نتایج تحلیل تماتیک چالش‌های مدیریت سبز، نشان‌دهندۀ وجود چالش‌ها در قالب 43 مفهوم بود که از مصاحبه با خبرگان استخراج شد. این مفاهیم در مرحله دوم کدگذاری به 6 مفهوم انتزاعی تر در قالب مفاهیم اولیه و مفاهیم ثانویه تبدیل شدند و سپس در مرحله سوم این 6 مفهوم در قالب 3 مقوله عمده یا تم با عناوین بنیادی، کاربردی و محیطی تبدیل شد. در نهایت در این پژوهش مدل مفهومی مدیریت سبز اماکن و تاسیسات ورزشی طراحی شد. مدل بوجود آمده شامل 6 مفهوم چالش های مدیریت سبز، فرهنگ سازی مدیریت سبز، قانون مندی های مدیریت سبز، ساختارهای اجتماعی، تغییر ساختارها و آموزش شد.
کلیدواژه‌ها
مدیریت سبز؛ اماکن و تاسیسات ورزشی؛ مدیریت ورزشی
مراجع
  1. Abbott, J. L., Geddie, M. W. (2001). Event and Venue management: Minimizing liability through effective crowd management techniques. Event Management Journal, 6(2), 259-270.
  2. Ahmad, S. (2015). Green Human resource management: Policies and practices. Cogent Business & Management, 2(4), 1-13.
  3. Anderson, E. W., Fornell, C., & Lehmann, D. R. (1994). Customer satisfaction, market share, and protifitability: Finding from Sweden. Journal of Marketing, 58(3), 53-66.
  4. Arulrajah, A. A., Opatha, H., & Nawaratne, N. N. H. (2015(. Green human resource management practices: A review. Journal of Human Resource Management, (5)1, 120-138.
  5. Baker, D., & Crompton, J., (2000). Quality, satisfaction and behavioral intentions. Annals of Tourism Research, 27, 785-804.
  6. Bolton, R. N., Kannan, P. K., & Bramlett, M. D. (2000). Implications of loyalty program membership and service experiences for customer retention and value. Journal of the Academy of Marketing Science, 28(1), 95–108.
  7. Chin Pin, S., Haron, F., Sarmady, S., Zawawi Talib, A., & Tajudin Khader, A (2011) Applying TRIZ principles in crowd management. Safety Science, 49(2), 286-291.
  8. Cirera, X., & Muzi, S. (2020). Measuring innovation using firm-level surveys: Evidence from developing countries. Research Policy, 49(3), 10-39.
  9. Cohen, A. (2009). Sustained applause: The good intentions of architects and clients have gotten even better, but sports and recreation facilities remain a challenge for proponents of sustainable design. Athletic Business, 17(11), 31–37.
  10. Farrokhi, M., Nasr Isfahani, A., & Safari, A (2017). Provide a green human resource management framework in the steel industry. Quarterly Journal of Human Resource Management Research, 30(11), 153-179. (in Persian).
  11. Gao, Y., & Zheng, J. (2020). The impact of high-speed rail on innovation: an empirical test of the companion innovation hypothesis of transportation improvement with China’s manufacturing firms. World Development, 12(7), 10-18.
  12. , M. H., Safari Jafarloo, H. R., & Esmaeili, M. R. (2020). Sustainable development through sport: Barriers and strategies. Sport Management Studies, 12(60), 83-102. (in Persian).
  13. Gibson, A. (2008). Green design and sustainability in sport and recreation facilities. The Smart Journal. 4(2), 26-33.
  14. Hall, J., O'Mahony, B., & Vieceli, J. (2010). An empirical model of attendance factors at major sporting events. International Journal of Hospitality Management, 29(2), 328-334.
  15. Hill, B., & Christine Green, B. (2000). Repeat attendance as a function of involvement, loyalty, and the sportscape across three football contexts. Sport Management Review, 3(2), 145-162.
  16. Jabbour, C.J.C. (2011). How green are HRM practices, organizational culture, learning and teamwork? A Brazilian study. Industrial and Commercial Training, 43(2), 98 -105.
  17. Jackson1, S., Seo, J. (2010). the greening of strategic HRM scholarship. Organization Management Journal, 7(2), 278–290.
  18. Jha, B., Shalwee, S., & Chaudhari, P. (2016). Green Buildings concept towards sustainable urban development and panacea for global warming. International Journal of Latest Research in Engineering Technology, 2(1),35–41.
  19. Kellison, T. B., & Montello, M. J. (2012). Organizational perception management in sport: The use of corporate pro-environmental behavior for desired facility referenda outcomes. Sport Management Review, 15(6), 500–512.
  20. Kessenides, D. (2005). Green is the new black. Inc. Magazine, 27(6), 65-66.
  21. Matthew, J. (2008). Best Practices for game day security at athletics & sport. The Sport Journal, 6(3), 25-30.
  22. Milica, I., Miomir, V., Dragan, K., Vuk, M., & Nikola, C. (2014). Sports facilities sustainable design. Engineering: Integration of science and practice: proceedings of the international scientific conference. Moscow, Russia,
  23. Millar, J., Chandana, S., Michael & Müller, C. (2016). Green human resource management: a comparative qualitative case study of a United States multinational corporation. The International Journal of Human Resource Management, 27(2), 192–211.
  24. Moini, J., Hamid, S., & Szuchy, K. (2014). Adoption of green strategy by Danish firms. Sustainability Accounting, Management and Policy Journal, 5(2),197–223.
  25. MozaffarFarhang, M., Siraj F., & Mirmoradi, S. (2009). Recognition of the role of nature in educational spaces. Journal of Educational Technology, 4(2), 7-21.
    (in Persian).
 

  1. Phadash, W., Phadash, A., Naderian, M., & Sultan Hosseini, M. (2011). Investigating the environmental effects of sports venues on the urban environment. Environment and Development, 3(1), 31-36. (in Persian).
  2. Razavi, M. H., & Bojmehrani, S. (2015). Strategies for the development of environmental culture in sports. Journal of Strategic Studies in Sports and Youth, 29(3), 129-142. (in Persian).
  3. Sanjari, M., Esmaeili, M. R., & Tojari, F. (2020). Relationship between organizational learning with self efficacy and work engagement in Sports and Youth Offices of Markazi province. Sport Management Studies, 12(59), 251-268. (in Persian).
  4. Sarani, M. (2015). Qualitative study of sports managers' approach to environmental issues in sports venues (Unpublished master's thesis). Shahroud University of Technology, Shahroud. (in Persian).
  5. Sayad Javadin, S. R., RoshandelArbatani, T., & Nobari, A. (2015). green human resource management: An investment and sustainable development approach. Journal of Investment Knowledge, 20(8), 297-311. (in Persian).
  6. Solheim, M. C., Boschma, R., & Herstad, S. J. (2020). Collected worker experiences and the novelty content of innovation. Research Policy, 49(1), 10-38.
  7. Soltan Hoseini, M., Alidoust Ghahfarokhi, E., & Farahani A. (2014). Traffic and natural environmental effects of sport stadiums on urban environment of Yazd. Sport Management Study, 6(24), 15-30. (in Persian).
  8. Sriram, V. P., & Suba, M. (2017). Impact of green human resource management (G-RM) practices over organization effectiveness. Journal of Advanced Research in Dynamical and Control Systems, 14(5), 386-394.
  9. Stinne., B. (2016). Sustainability and recreational sports facilities: An exploratory study regarding levels of institutional adoption. Recreational Sports Journal, 40(11), 92-104.
  10. Sudin, S. (2011). Strategic Green HRM: A proposed model that supports corporate environmental citizenship. Paper presented at the International Conference on Sociality and Economics Development, Kuala Lumpur, Malaysia.
  11. Wagner, M. (2102). Green human resource benefits: Do they matter as determinants of environmental management system implementation. Journal of Business Ethics, 14(3):443-465.
  12. Wakefield, K. L., & Blodgett, J. G. (1994). The importance of servicescape in leisure service setting. Journal of Service Marketting, 8(3), 66-76.
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 906
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 494
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
آمار
تعداد نشریات9
تعداد شماره‌ها334
تعداد مقالات4,055
تعداد مشاهده مقاله8,544,908
تعداد دریافت فایل اصل مقاله3,067,490