پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی

 آمار

تعداد نشریات8
تعداد شماره‌ها308
تعداد مقالات3,860
تعداد مشاهده مقاله7,559,618
تعداد دریافت فایل اصل مقاله2,731,171
عبدی, کامبیز, طالب پور, مهدی, رنجکش, محمد جواد, جباری نوقابی, هادی. (1400). طراحی مدل اعمال قدرت نرم از طریق دیپلماسی ورزشی. , 13(66), 263-296. doi: 10.22089/smrj.2020.7571.2618
کامبیز عبدی; مهدی طالب پور; محمد جواد رنجکش; هادی جباری نوقابی. "طراحی مدل اعمال قدرت نرم از طریق دیپلماسی ورزشی". , 13, 66, 1400, 263-296. doi: 10.22089/smrj.2020.7571.2618
عبدی, کامبیز, طالب پور, مهدی, رنجکش, محمد جواد, جباری نوقابی, هادی. (1400). 'طراحی مدل اعمال قدرت نرم از طریق دیپلماسی ورزشی', , 13(66), pp. 263-296. doi: 10.22089/smrj.2020.7571.2618
عبدی, کامبیز, طالب پور, مهدی, رنجکش, محمد جواد, جباری نوقابی, هادی. طراحی مدل اعمال قدرت نرم از طریق دیپلماسی ورزشی. , 1400; 13(66): 263-296. doi: 10.22089/smrj.2020.7571.2618

طراحی مدل اعمال قدرت نرم از طریق دیپلماسی ورزشی

مطالعات مدیریت ورزشی
مقاله 9، دوره 13، شماره 66، خرداد و تیر 1400، صفحه 263-296    اصل مقاله (1.39 M)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22089/smrj.2020.7571.2618
نویسندگان
کامبیز عبدی1؛ مهدی طالب پور* 2؛ محمد جواد رنجکش3؛ هادی جباری نوقابی4
1فارغ التحصیل دکتری مدیریت ورزشی، دانشکدۀ علوم ورزشی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
2دانشیار مدیریت ورزشی، دانشکدۀ علوم ورزشی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
3استادیار روابط بین‌الملل، دانشکدۀ علوم اداری و اقتصادی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
4دانشیار آمار، دانشکدۀ علوم ریاضی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
چکیده
همزمان با ورود به قرن 21، ورزش به بخش مهمی از جعبه ابزار دیپلماسی کشورها تبدیل شده است. هدف مطالعه حاضر طراحی مدل اعمال قدرت نرم از طریق دیپلماسی ورزشی است. پژوهش حاضر از نوع پژوهش‌های بنیادی، که به صورت کیفی و به روش پیمایشی انجام شد. جامعه آماری شامل خبرگان بین المللی در حوزه‌های دیپلماسی و دیپلماسی ورزشی بود. با مرور ادبیات تحقیق، 200 خبره شناسایی و با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند،30 خبره به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه محقق ساخت به صورت نیمه باز طراحی شد. روایی و پایایی پرسشنامه از طریق یک مطالعه پایلوت کسب شد. همچنین، از روش دلفی فازی برای تحلیل داده‌ها استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل دو راند دلفی فازی منجر به تایید مدل اعمال قدرت نرم از طریق دیپلماسی ورزش شد. از این رو، منابع دیپلماسی ورزشی در سه گروه شامل رویدادهای ورزشی، سرمایه‌های انسانی ورزشی، و تولیدکنندگان ورزشی طبقه بندی شد. استراتژی‌های ماهرانه تبدیل شامل انسجام بین دیپلماسی رسمی و ورزشی، سفیران فرهنگی شایسته، عملکرد بالا و پوشش گسترده رسانه ای شناسایی شد و برآمدهای دیپلماسی ورزشی به دو گروه برآمدهای صریح/ویژه و برآمدهای ضمنی/عمومی طبقه بندی شد. اصلی ترین برآمد مورد انتظار اجرای ابتکارات دیپلماسی ورزشی، ایجاد صلح از طریق کاهش/رفع تنش بین دولت‌ها/ملت‌های متخاصم و توسعه صلح بین دولت‌ها/ملت‌های دوست می باشد.
کلیدواژه‌ها
"دیپلماسی ورزشی"؛ "قدرت نرم"؛ "جوزف نای"؛ "خبرگان"؛ "دلفی فازی"
مراجع
  1. Abdi, K., Talebpour, M., Fullerton, J., Ranjkesh, M. J., & Jabbari Nooghabi, H. (2018). Converting sports diplomacy to diplomatic outcomes: Introducing a sports diplomacy model. International Area Studies Review, 21(4), 365-381.
  2. Abdi, K., Talebpour, M., Fullerton, J., Ranjkesh, M. J., & Nooghabi, H. J. (2019). Identifying sports diplomacy resources as soft power tools. Place Branding and Public Diplomacy, 15(3), 147-155.
  3. Allison, L. (1994). The changing politics of sport. Manchester: Manchester University Press.
  4. Arning, C. (2013). Soft power, ideology and symbolic manipulation in Summer Olympic Games opening ceremonies: A semiotic analysis. Social Semiotics, 23(4), 523-544.
  5. Black, J. (2010). A History of Diplomacy. London: Reaktion
  6. Chehabi, H. E. (2001). Sport diplomacy between the United States and Iran. Diplomacy & Statecraft, 12(1), 89-106.
  7. Cheng, C. H., & Lin, Y. (2002). Evaluating the best main battle tank using fuzzy decision theory with linguistic criteria evaluation. European Journal of Operational Research, 142(1), 174-186.
  8. Cornelissen, (2010). The geopolitics of global aspiration: sport mega-events and emerging powers. The International Journal of the History of Sport, 27(16-18), 3008-3025.
  9. Cull, N. J. (2009). Public diplomacy: Lessons from the past. CPD Perspectives on Public Diplomacy, 2(19), 45-57.
  10. DeLay, J. A. (1999). The curveball and the pitch: Sport diplomacy in the age of global media. The Journal of International Institute, 7(1), 111-123.
  11. Directorate-General for Education, Sport and Culture (European Commission) (2018). Sport diplomacy: Identifying good practices : A final report to the European Commission. Berlin:  EU Publications.
  12. Freeman, K. (2012). Sport as swaggering: Utilizing sport as soft power. Sport in Society, 15(9), 1260-1274.
  13. Giahshenas, J. (2013). Sports diplomacy and opportunities ahead. Industry and Development, 7(67), 55-76.
  14. government, A. (2017). Australian sports diplomacy strategy 2015-2018. Available at: http://dfat.gov.au/people-to-people/sport/Pages/sports-diplomacy-strategy-2015-18.aspx (Accessesd 16 March 2019 ).
  15. Grix, J., Brannagan, P. M., & Houlihan, B. (2015). Interrogating states’ soft power strategies: A case study of sports mega-events in Brazil and the UK. Global Society, 29(3), 463-479.
  16. Habibi, A., Firouzi Jahantigh, F., & Sarafrazi, A. (2015). Fuzzy delphi technique for forecasting and screening items. Asian Journal of Research in Business Economics and Management, 5(2(, 130-143.
  17. Haozhou, P. (2012). From "ping-pong diplomacy" to "hoop diplomacy": Yao Ming, globalization, and the cultural politics of U.S.-China Relations (Unpublished master’s thesis). Florida State University, Florida , United States.
  18. Jafari, N., & Montazer, G. (2009). Using fuzzy delphi method to determine tax policies in the country. Economic Research, 8(1), 91-114.
  19. Jankovic, S. (2017). Enhancing international dispute settlement: The role of sports diplomacy. International Journal of Diplomacy and Economy, 3(3), 264-278.
  20. Jarvie, G., Murray, S., & Macdonald, S. (2017). Promoting Scotland, diplomacy and influence through sport. Scottish Affairs, 26(1), 1-22.
  21. Jones, S. (2014). Sports diplomacy a muscular foreign policy. Available at: http://usforeignpolicy.about.com/od/usstatedepartment/a/Sports-Diplomacy.html (Accessed 15 November 2019 ).
  22. Kobierecki, M. M. (2017). Sports diplomacy of Norway. Interdisciplinary Political And Cultural Journal, 20(1), 131-143.
  23. Laverty, A. (2010). Sports diplomacy and apartheid South Africa. Available at: http://theafricanfile. com/politicshistory/sports-diplomacy-and-apartheid-south-africa (Accessed 01 May 2017 ).
  24. Marcin, K. M. (2017). Sports performance and shaping international image of a china: Towards beijing 2008 olympic games. Polish Political Science Yearbook, 46(1), 138–150.
  25. Murray, S. (2012). The two halves of sports-diplomacy. Diplomacy & Statecraft, 23(3), 576-592.
  26. Murray, S., & Pigman, G. A. (2014). Mapping the relationship between international sport and diplomacy. Sport in Society, 17(9), 1098-1118.
  27. Nye, J. (2004). Soft power: The means to success in world politics: Public affairs. Available at: https://www.foreignaffairs.com/reviews/capsule-review/2004-05-01/soft-power-means-success-world-politics (Accessed 17 January 2018 ).
  28. Nye, J. (2011). The future of power: Public affairs. Available at: https://www.publicaffairsbooks.com/titles/joseph-s-nye/the-future-of-power/9781586488925/. (Accessed 17 January 2018  ).
  29. Nygård, H. M., & Gates, S. (2013). Soft power at home and abroad: Sport diplomacy, politics and peace-building. International Area Studies Review, 16(3), 235-243.
  30. Nygård, H. M., Gates, S., & Jackson, S. J. (2013). The contested terrain of sport diplomacy in a globalizing world. International Area Studies Review, 16(3), 274-284.
  31. Peymanfar, H. (2016). Developing a strategic model for the development of sport diplomacy in the Islamic Republic of Iran (Unpublished doctoral dissertation). University of Kermanshah. Iran. (in Persian).
  32. Pigman, G. A. (2014). International sport and diplomacy's public dimension: Governments, sporting federations and the global audience. Diplomacy & Statecraft, 25(1), 94-114.
  33. Porteux, J., & Choi, K. J. (2018). Hallyu as Sports diplomacy and prestige building. Culture and Empathy, 1(1-4), 75-92.
  34. Presentation of Key Initiatives for Sport Diplomacy in France. (2014). . Available at: https://www.diplomatie.gouv.fr/en/french-foreign-policy/economic-diplomacy-foreign-trade/events/article/presentation-of-key-initiatives (Accessed  11 October 2017).
  35. Rezaian, J. (2018). Nike tells Iran’s World Cup team to find other shoes the washington post. Available at: https://www.washingtonpost.com/news/global-opinions/wp/2018/06/15/nike-tells-irans-world-cup-team-to-find-other-shoes/?noredirect=on&utm_term=.c5cbed1462f8 (Accessed 26 January 2019).
  36. Rofe, J. S. (2016). Sport and diplomacy: A global diplomacy framework. Diplomacy & Statecraft, 27(2), 212-230.
  37. Rofe, J. S. (2018). Sport and diplomacy: Games within games. Manchester: Manchester University Press.
  38. Seib, P. (2009). Toward a new public diplomacy: Redirecting US foreign policy. Amsterdam: Springer.
  39. Shariati Feizabadi, M., & Goodarzi, M. (2016). The effectiveness of political system of islamic republic of Iran: A model for evaluation. Scientific Journal Management System, 11(22), 95-127. (in Persian).
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 2,398
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 499


سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب