تأثیر تکلیف دوگانه، مجرد و ترکیبی بر راهرفتن زنان سالمند با تجربۀ افتادن و بدون تجربۀ افتادن | ||
| رفتار حرکتی | ||
| مقاله 4، دوره 8، شماره 25، 1395، صفحه 61-82 اصل مقاله (1.22 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22089/mbj.2016.816 | ||
| نویسندگان | ||
| آزاده زنگانه* 1؛ محمود شیخ2؛ احمد فرخی2؛ رضا نوری3 | ||
| 1دانشجوی دکتری رفتار حرکتی، پردیس بینالملل دانشگاه تهران واحد کیش | ||
| 2دانشیار گروه رفتار حرکتی، دانشگاه تهران | ||
| 3استادیار گروه فیزیولوژی ورزش، پردیس بینالملل دانشگاه تهران واحد کیش | ||
| چکیده | ||
| هدف از پژوهش حاضر، تعیین تأثیر تکلیف دوگانه، مجرد و ترکیبی بر راهرفتن زنان سالمند با تجربۀ افتادن و بدون تجربۀ افتادن میباشد. بدینمنظور، 120 زن سالمند شهرستان بابل که در دامنۀ سنی 80ـ60 سال قرار داشتند به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و بهشکل تصادفی در گروههای کنترل و تمرینی دوگانه، مجرد و ترکیبی جای گرفتند. جهت سنجش کیفیت راهرفتن سالمندان از آزمون برخاستن و حرکتکردن زماندار استفاده شد. پس از مرحلۀ پیشآزمون، گروههای مختلف تمرینی براساس برنامۀ مشخص با توجه به گروه خود، به تمرین راهرفتن با شرایط تکلیف مجرد، دوگانه و ترکیبی پرداختند و پس از دوماه، مجدداً در آزمون برخاستن و حرکتکردن زماندار حضور یافتند. شایانذکر است که آزمون در دو شرایط تکلیف مجرد و تکلیف دوگانه برای تمام گروهها انجام پذیرفت. نتایج آزمون تحلیل واریانس مختلط نشان میدهد که اثر مداخله و اثر تعاملی مداخله در گروه در دو شرایط آزمون با اجرای تکلیف مجرد و تکلیف دوگانه معنادار میباشد (0.05≥P)، اما تفاوت بین این دو شرایط در پسآزمون معنادار نیست. این احتمال وجود دارد که افزایش قابلیت شناختی و جسمانی زنان سالمند، زمینهساز بهبود امتیازات کیفیت راهرفتن آنها بوده است. | ||
| کلیدواژهها | ||
| کیفیت راهرفتن؛ ظرفیت توجه؛ سالمندان؛ افتادن | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,476 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,133 |
||
| تعداد نشریات | 8 |
| تعداد شمارهها | 347 |
| تعداد مقالات | 4,208 |
| تعداد مشاهده مقاله | 9,285,957 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 3,539,145 |