پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی

 آمار

تعداد نشریات8
تعداد شماره‌ها292
تعداد مقالات3,683
تعداد مشاهده مقاله6,367,425
تعداد دریافت فایل اصل مقاله2,226,404
عموزاده, فرشته, حسنوند, سبا, هاشمیان, کیانوش, حمایت طلب, رسول. (1395). مقایسۀ تأثیر بازی درمانی و دارو درمانی بر رشد مهارت های حرکتی و دامنۀ توجه کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی/ نقص توجه. , 8(23), 97-110. doi: 10.22089/mbj.2016.660
فرشته عموزاده; سبا حسنوند; کیانوش هاشمیان; رسول حمایت طلب. "مقایسۀ تأثیر بازی درمانی و دارو درمانی بر رشد مهارت های حرکتی و دامنۀ توجه کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی/ نقص توجه". , 8, 23, 1395, 97-110. doi: 10.22089/mbj.2016.660
عموزاده, فرشته, حسنوند, سبا, هاشمیان, کیانوش, حمایت طلب, رسول. (1395). 'مقایسۀ تأثیر بازی درمانی و دارو درمانی بر رشد مهارت های حرکتی و دامنۀ توجه کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی/ نقص توجه', , 8(23), pp. 97-110. doi: 10.22089/mbj.2016.660
عموزاده, فرشته, حسنوند, سبا, هاشمیان, کیانوش, حمایت طلب, رسول. مقایسۀ تأثیر بازی درمانی و دارو درمانی بر رشد مهارت های حرکتی و دامنۀ توجه کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی/ نقص توجه. , 1395; 8(23): 97-110. doi: 10.22089/mbj.2016.660

مقایسۀ تأثیر بازی درمانی و دارو درمانی بر رشد مهارت های حرکتی و دامنۀ توجه کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی/ نقص توجه

رفتار حرکتی
مقاله 6، دوره 8، شماره 23، خرداد 1395، صفحه 97-110    اصل مقاله (182.56 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22089/mbj.2016.660
نویسندگان
فرشته عموزاده* 1؛ سبا حسنوند2؛ کیانوش هاشمیان3؛ رسول حمایت طلب4
1کارشناس ارشد دانشگاه شهیدچمران اهواز
2کارشناس ارشد دانشگاه الزهرا تهران
3استاد دانشگاه الزهرا تهران
4دانشیار دانشگاه تهران
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، مقایسۀ تأثیر بازی­درمانی و دارو­درمانی بر رشد مهارت­های حرکتی درشت و دامنۀ توجه دانش­آموزان مبتلا به اختلال بیش­فعالی/ ­نقص توجه می­باشد. بدین­منظور، از بین 65 دانش­آموز مبتلا به اختلال بیش­فعالی، تعداد 40 نفر انتخاب گردیدند و بر­اساس سن و نتایج پیش­آزمون که به­وسیلۀ آزمون اولریخ و     خرده­آزمون تیک­زنی آزمون کیتلر ـ لارنت ـ تیریو انجام شد به چهار گروه کنترل، بازی­درمانی، دارو­درمانی و ترکیبی (10=N) تقسیم شدند. سپس، کودکان در گروه بازی­درمانی به­مدت 18 جلسۀ 45 دقیقه­ای تحت­تأثیر بازی­های برگرفته از برنامۀ "ورزش برای همه" مؤسسۀ هیومن کنتیک آمریکا قرار گرفتند. افراد گروه دارو­درمانی نیز دورۀ دارویی خود را براساس تشخیص پزشک معالج و به­مدت شش هفته آغاز کردند. همچنین، کودکان گروه ترکیبی تحت­تأثیر عامل مداخله­گر (بازی­ و دارو) قرار گرفتند­ و در­پایان، توسط ابزار اندازه­گیری اولریخ،     مهارت­های حرکتی­درشت و دامنۀ توجه توسط ابزار اندازه­گیری کیتلر ـ لارنت ـ تیریو ارزیابی گردید. علاوه­براین، به­منظور تحلیل داده­ها از آزمون تحلیل واریانس چند­­متغیرۀ مانوا استفاده شد. یافته­ها حاکی از آن است که  بازی­درمانی و درمان ترکیبی باعث بهبود مهارت­های حرکتی درشت و دامنۀ توجه دانش­آموزان بیش­فعال/    نقص­توجه گردیده است. همچنین، دارو­درمانی تنها باعث بهبود دامنۀ توجه این کودکان گردیده­ و بر رشد  مهارت­های حرکتی بی­تأثیر بوده است. با توجه به یافته­های این پژوهش پیشنهاد می­شود برای کودکانی که مبتلا به این اختلال هستند از درمان ترکیبی استفاده شود.
کلیدواژه‌ها
بازی درمانی؛ دارو درمانی؛ مهارت های حرکتی درشت؛ دامنۀ توجه؛ دانش آموزان بیش فعال/ نقص توجه
مراجع
1) Conner D F. preschool attention deficit hyperactivity disorder: a review of prevalence, diagnosis, neurobiology, and stimulant treatment. Dev Behav Pediatr. 2002; 23(1): 41 – 59. 
2) Pliszka S R. Psychiatric comorbidities in children with attention deficit hyperactivity disorder: Implications for management. Journal of Paediatr Drugs. 2003; 5: 741-50.

3) تشکری اشرف، قادری حوری­وش، ریاحی فروغ، غفاری سیدمحمد، سپندی مجتبی. بررسی اثر درمان ترکیبی متیل فنیدیت و پروپرانولول در مقایسه با متیل فنیدیت و دارونما در درمان کودکان با اختلال بیش­فعالی ـ کم­توجهی. نشریۀ علمی پزشکی.1390؛ 10(1): 75ـ45.
4) Sado C k B J, Sadock V A. Kaplan and Sadock's synopsis of psychiatry, behavioral clinical psychiatry. 10­th ed. Philadelphia (PA): Lippincott, Williams & Wilkins; 2007. p. 1206-17.

5) عموزاده فرشته، شتاب بوشهری سیده­ناهید، مهدی­پور عبدالرحمن. تأثیر بازی­های دبستانی منتخب بر رشد مهارت­های جابه­جایی دانش­آموزان پسر مبتلا به اختلال بیش­فعالی/ نقص ­توجه. فصل­نامۀ دانشگاه علوم پزشکی خرم­آباد (یافته). 1392؛ (55): 92ـ85. 
6) Stoner G D, DePaul G J. ADHD in schools: Assessment and intervention strategies. ­2nd ed­. New York: Guilford Publications_ Inc; 2003. p. 134-50.
7) Hoza B, Pelham W. The self-perceptions and attributions of attention deficit hyperactivity disordered and no referred boys. Journal of Abnormal Child Psychology. 2005; 21(3): 271-86.

8) صالحی مهدیه، پوشنه کامبیز، ناظمی فرزانه. تأثیر درمان شناختی ـ رفتاری بر ادراک خود کودکان با اختلال کاستی توجه/ بیش­فعالی. نشریۀ تحقیقات روان­شناختی. 1389؛ 8(2)­: 85ـ73.
9) Mick E, Faraone S, Biederman J. The age-dependent decline of attention deficit disorder: A meta-analysis of follow-up studies. Journal of Psychological Medicine. 2006; 36: 159-65.

10) عربگل فریبا، پناغی لیلی، حکیم شوشتری میترا، حبرانی پریا. درمان 6 هفته­ای با رباکستین در کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال بیش­فعالی کم­توجهی. نشریۀ دانشکدۀ پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران. 1386؛ 65(9):­ 6ـ41.
11) Amouzadeh F, Jafari GH, Shetab Bushehri S N, Amouzadeh M. Effect of the school games upon the development of the gross motor skills and the attention span of the mental retardation student. 6th International Congress of Child and Adolescent Psychiatry; Tabrize University of Medical Sciences, Faculty of Medicine­. Journal of Abnormal Child Psychology. ­2013: P. 122-32. 

12) ماتنز رینر. راهنمای مربیان روان­شناسی ورزشی. مترجم­: خبیری محمد. چاپ سوم. تهران، انتشارات بامداد کتاب؛ 1389. ص 287. 

13) قمری گیوی حسین، نریمانی محمد، محمودی هیوا. ­اثر­بخشی نرم­افزار پیش­برد شناختی بر کارکرد­های اجرایی، بازداری پاسخ و حافظۀ کاری کودکان دچار نارساخوانی و نقص توجه/ بیش­فعالی. نشریۀ ناتوان­های یادگیری. 1391؛ 1(2): 115ـ98.
14) Schaefer C E. Foundations of play therapy. 2en ed. Wiley; New jersey, 2011. p. 86-118.

15) جنتیان سیما، نوری ابوالقاسم، سفتی سید­عباس، مولوی حسین، سماواتیان حسین. اثربخشی بازی­درمانی مبتنی­ ­بر رویکرد شناختی ـ رفتاری بر شدت علائم اختلال بیش­فعالی/ کمبود توجه در دانش­آموزان پسر 11ـ9 سالۀ مبتلا به ADHD­. نشریۀ تحقیقات علوم رفتاری. 1387؛ 6)2(­: 18ـ109.
16) Biederman J, Mick E, Fried R, Wilner N, Spencer T J, Faraone S V­. Are stimulants effective in the treatment of executive function deficits? Results from a randomized double blind study of OROS-methylphenidate in adults with ADHD. Journal of European Neuro Psychopharma Cology. 2011; 21: 508–15. 
17) Johnson K, Barry E, Bellgrove M A, Cox M, Kelly S P, Daly M. et al. Dissociation in response to methylphenidate on response variability in a group of medication naive children with ADHD. Journal of Neuropsychologia­. 2008; 46­: 1532–41.
18) Mozes T, Meiri G, Ben-Amity G, Sabbagh M, Weizman A. Reboxetine as an optional treatment for hyperkinetic conduct disorder: A prospective open-label trial. J Child Adolesc Psychopharmacology. 2005; 15(2): 259-69.

19) صدر عاملی سید­محمدرضا­، کار­ احمدی­ مژگان، ازهر محمد مسعود. بررسی تأثیر درمانی داروی بوپروپیون در درمان اختلال کمبود توجه بیش­فعالی کودکان و نوجوانان 17ـ6 سالۀ­ شهر اصفهان­. نشریۀ دانشکدۀ پزشکی اصفهان. 1388؛ 27(94): 81ـ173.
20) Schlochtermeier L. Childhood methylphenidate treatment of ADHD and response to affective stimuli. European Neuro Psychopharmacology. 2011; 21: 646–54. 
21) Senderecka M. Response inhibition of children with ADHD in the stop-signal task: An event-related potential study. International Journal of Psychophysiology. 2011; 5:      1-13. 

22) شیرازی الهام، توکلیان رضا، شهریور رضا. اثر فلوکسین بر اختلال بیش­فعالی/ کم­توجهی: یک بررسی مقدماتی. نشریۀ ­روان­پزشکی و روان­شناسی بالینی ایران (اندیشه و رفتار). 1384؛ 11(1): 23ـ15.

23) به­پروژه احمد، متولی­پور عباس، فرزاد ولی­الله، رستمی رضا، حبیبی عسگرآباد مجتبی. اثربخشی آموزش مهارت­های مقابله با تنیدگی بر تنیدگی فرزند­پروری مادران دارای فرزندان با اختلال کاستی توجه و بیش­فعالی. فصل­نامۀ خانواده­پژوهی. 1389؛ 6(1): 114ـ99.
24) Mangina C A, Beuzeron-Mangina J H. Brain plasticity following psychophysiological treatment in learning disabled ADHD pre-adolescents. International Journal of Psychophysiology. 2004; 52: 129–46.
25) Markowitz J, Manor I, Maeir A. Effectiveness of cognitive–functional (Cog–Fun) intervention with children with attention deficit hyperactivity disorder: A pilot study. American Journal of Occupational Therapy. 2011; 65(4): 384–92. 
26) Marx I. Contextual influence of highly valued rewards and penalties on delay decisions in children with ADHD. Journal of Behavior Therapy & Experimental Psychiatry. 2011; 42: 488- 96. 
27) Safren S, Otto M W, Sprich S. Cognitive-behavioral therapy for ADHD in medication-treated adults with continued symptoms. Journal of Behavior Research and Therapy. 2005; 43: 831–42. 
28) Etnier J L. Physical activity and cognitive performance in children with attention deficit hyperactivity disorder (ADHD). University of North Carolina at Greensboro. Journal of Sport & Exercise Psychology. 2010; 8(4): 11-3.
29) Gapin J, Etnier J L. The relationship between physical activity and executive function performance in children with attention-deficit hyperactivity disorder. Journal of Sport & Exercise Psychology. 2010; 32: 753-63. 
30) Sattelmair J, Ratey J. Physically active play and cognition. American Journal of Play. 2009; 1(3): 365-74. 

31) شوشتری مژگان، ملک­پور مختار، عابدی احمد­، اهرمی راضیه. اثربخشی مداخلات زود­­هنگام مبتنی بر بازی‌های توجهی بر میزان توجه کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه ـ بیش­فعالی/ تکانش­گری. نشریۀ روان­شناسی بالینی. 1390؛ 3(11): 28ـ17.
32) Verret C, Guay M C, Berthiaume C, Gardiner P, Berthliveau L. A physical activity program improves behavior and cognitive functions in childrenwith ADHD: An exploratory study. Journal of Attention Disorders. 2012; 16(1): 71-80.
33) Bussing R, Koro-Ljungberg M, Noguchi K, Mason D, Mayerson G, Garvan W C. Willingness to use ADHD treatments: A mixed methods study of perceptions by adolescents, parents, health professionals and teachers. ­Journal of Social Science & Medicine. 2012; 74: 92-100. 
34) Halperin J, Healey M D. The influences of environmental enrichment, cognitive enhancement, and physical exercise on brain development: Can we alter the developmental trajectory of ADHD. Neuroscience and Bio Behavioral Reviews. 2011­; 35: 621–34. 
35) Panksepp J, Burgdorf J, Turner C. Modeling ADHD-type arousal with unilateral frontal cortex damage in rats and beneficial effects of play therapy. Journal of Brain and Cognition. 2003; 52: 97–105.
36) Conners C K, Epstein J N, March J S, Angold A, Wells K C, Klaric J, et al. Multimodal treatment of ADHD in the MTA: An alternative outcome analysis. J Am Acad Child Adol Psychiatr. 2001; ­40(2): 159-67.
37) So CH, Leung P W L, Hung S F. Treatment effectiveness of combined medication/ behavioral treatment with Chinese ADHD children in routine practice. Journal Behaviour Research and Therapy. 2008; 46: 983–92. 
38) Van der Oord S, Prins P J M, Oosterlaan J, kamp E. Efficacy of methylphenidate, psychosocial treatments and their combination in school-aged children with ADHD: A meta-analysis. Clinical Psychology. 2008; 28: 783–800. 
39) Anderson M, Volkmar F R , Lewis M. Lewis's child and adolescent psychiatry: A comprehensive textbook. 4th ed. Philadelphia (PA): Lippincott, Williams & Wilkins; 2007. p.430-49.
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 3,125
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,608


سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب