تعداد نشریات | 8 |
تعداد شمارهها | 308 |
تعداد مقالات | 3,860 |
تعداد مشاهده مقاله | 7,559,645 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 2,731,196 |
تاثیر آموزش مهارت های اسب سواری بر تعاملات اجتماعی کودکان دارای اختلالات طیف اتیسم | |
رفتار حرکتی | |
مقاله 1، دوره 7، شماره 21، آذر 1394، صفحه 33-46 اصل مقاله (746.53 K) | |
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | |
نویسندگان | |
محمد صارمیان* 1؛ احمد رضا موحدی2؛ مهدی رافعی بروجنی2؛ مصطفی نجفی3 | |
1کارشناس ارشد دانشگاه اصفهان | |
2هیأت علمی دانشگاه اصفهان | |
3هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان | |
چکیده | |
چکیده: هدف اصلی از پژوهش حاضر تعیین تأثیر آموزش مهارت های سب سواری بر تعاملات اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم بود. شرکت کنندگان شامل 25 نفر از کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم در رده سنی 5 – 16سال بودند که پس از یکسان سازی با توجه به متغیرهای سن، جنسیت و میزان اختلال در نشانگان اتیسم در دو گروه تجربی (n= 11) و کنترل (n= 14) قرارگرفتند. هر شرکت کننده در گروه تجربی توسط یک مربی به طور انفرادی به مدت هشت هفته (چهار روز در هفته) تحت تمرین اسب سواری قرار گرفت. تغییرات در شدت اختلال در تعاملات اجتماعی از طریق مقیاس رتبه بندی اتیسم گیلیام- ویرایش دوم در پیش آزمون و دو روز پس از اتمام مرحله ی آموزشی در پس آزمون مورد اندازه گیری قرارگرفت. برای تحلیل داده ها از آزمون های آماری تحلیل واریانس مختلط دو عاملی و آزمون های تعقیبی مربوطه استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش مهارت های اسب سواری منجر به کاهش معنی دار در شدت بروز اختلالات در تعاملات اجتماعی در گروه تجربی شد. با این حال، افراد شرکت کننده در گروه کنترل تغییر معنی داری در این نشانگان اتیسم در طول دوره آزمایشی نشان ندادند. یافته ی پژوهش حاضر مشخص ساخت که مداخله آموزش مهارت های اسب سواری منجر بهبود تعاملات اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم می شود. کلید واژه ها: اختلال طیف اتیسم، تعاملات اجتماعی، اسب سواری | |
کلیدواژهها | |
کلید واژه ها: اختلال طیف اتیسم؛ تعاملات اجتماعی؛ اسب سواری | |
مراجع | |
1) Filipek P A, Accardo P J, Ashwal S, Baranek G T, Cook E H, Dawson G. Practice parameter: Screening and diagnosis of Autism. Report of the quality standards subcommittee of the American academy of neurology and the child neurology society. Neurology. 2000; 55(4): 468-79.
|
|
2) Gorman S D, Matson J L. A review of treatment research for self-injuries and stereotyped responding. Journal of Mental Deficiency Research. 1985; 29: 295-308.
|
|
3) Gibbs T T. Pharmacological treatment of Autism. In G. J. Blatt (Ed.). The neurochemical basis of Autism. New York: Springer; 2010. P. 241-73.
|
|
4) زاندر ﺃﺭﻳﻚ. مقدمهای بر اوتیسم و عوامل بروز آن. مترجم: وکیلی بهنام. سازمان بینالمللی حمایت از کودکان اوتیسم. تهران: انتشارات دانژه. 1384؛ ص 73ـ61. |
|
5) شاهسونی مسعود. اسبدرمانی در اوتیسم. پایگاه علمی و تحقیقاتی اوتیسم؛ 1389. قابل بازیابی در: http://www.iranautism.com/Article/?idPage=Articles&Title
|
|
6) Dietert R R, Dietert J M, DeWitt J C. Mental risk factors for autism. Citation: Emerging Health Threats Journal. 2011; (4): 1-11.
|
|
7) Dilts R, Trompisch N, Bergquist T M. Dolphin-assisted therapy for children with special needs: A pilot study. Journal of Creativity in Mental Health. 2011; 6(1): 56–68.
|
|
8) Evans N, Gray C. The practice and ethics of animal-assisted therapy with children and young people: Is it enough that we don’t eat our Co-workers? British Journal of Social Work. 2011; 21: 1–18.
|
|
9) Martin F, Farnum J. Animal-assisted therapy for children with pervasive developmental disorders. Western Journal of Nursing Research. 2002; 24(6): 657–70.
|
|
10) Coletta C N. Animal-assisted therapy: A group therapy treatment manual for children exposed to trauma. West Hartford: University of Hartford; 2010. P. 340-51.
|
|
11) Wiley A. Horse therapy: A life changing treatment. USA; 2010. Retrieved from: https://www.nshss.org/media/1434/wiley.pdf
|
|
12) Bass M M, Duchowny C A, Llabre M M. The effect of therapeutic horseback riding on social functioning in children with Autism. Journal of Autism and Developmental Disorders. 2009; 39: 1261–7.
|
|
13) Weber Y, Westmoquette K. Equine-assisted therapy as a treatment method for children with Autism spectrum disorders - a qualitative study. Division of Physiotherapy. 2010; 23: 100-41.
|
|
14) Bardford K. Effectiveness of therapeutic horseback riding on social skills of youth with Autism. Journal of Education and Learning. 2012; (3): 19-27.
|
|
15) Hout V, Bragonje S. The effect of equine assisted therapy in children with Autism spectrum disorders. Psychomotor Therapy. 2010; 1(1): 1-10.
|
|
16) Hrabe S. Hippotherapy: How does it affect children with mMental and physical impairments? American Hippotherapy Association; 2011. Retrieved from: http://www.sonoma.edu/users/p/pollack/edu420/hrabe_s_hippotherapy.pdf [sj1]
|
|
17) Gabriels R L, Agnew J A, Holt K D, Shoffner A, Pan Z, Ruzzano S, et al. Pilot study measuring the effects of therapeutic horseback riding on school-age children and adolescents with Autism spectrum disorders. Research in Autism Spectrum Disorders. 2012; (6): 578-88.
|
|
18) Garcı´a V D A, Dattilo J. Effects of a leisure programme on quality of life and stress of individuals with ASD. Journal of Intellectual Disability Research. 2010; 54: 611–9.
|
|
19) Pan C Y. The efficacy of an aquatic program on physical fitness and aquatic skills in children with and without Autism spectrum disorders. Research in Autism Spectrum Disorders. 2011; (5): 657–65.
|
|
20) Gilliam J E. GARS-2: Gilliam Autism rating scale-second edition. Austin, TX: Pro-Ed Inc; 2006.
|
|
21) Worley J A, Matson J L. Diagnostic instruments for the core features of ASD. In J. L. Matson., & P. Sturmey (Eds.). International handbook of autism and pervasive developmental disorders. New York: Springer; 2011. P. 215-31.
|
|
22) احمدی سیدجعفر، صفری طیبه، همتیان منصوره، خلیلی زهرا. بررسی شاخصهای روانسنجی آزمون تشخیصی اوتیسم (گارز). نشریۀ پژوهشهای علوم شناختی و رفتاری.1391؛ (1): 10ـ1. |
|
23) Fine A H. Animal-assisted therapy: Theoretical foundations and guidelines for practice 2nd ed. San Diego, CA: Elsevier; 2000.
|
|
24) Morrison M L. Health benefits of animal-assisted interventions. Complementary Health Practice Review. 2007; 12(1): 51-62.
|
|
25) Nimer J, Lundahl B. Animal-assisted therapy: A meta-analysis. Anthrozoos. 2007; 20(3): 225-38
|
|
26) Fine A H. Handbook on Animal-Assisted Therapy. Theoretical foundations and guidelines for practice. 3rd ed. Usa: Academic Press; 2006.
|
|
27) Mason M A. Effects of therapeutic riding in children with autism. Unpublished Aissertation. Minneapolis, MN: Capella University; 2004.
|
|
28) Foxall E L. The use of horses as a means of improving communication abilities of those with autism spectrum disorders: an investigation into the use and effectiveness of the horse as a therapy tool for improving communication in those with autism. Unpublished Manuscript. Coventry, UK: Coventry University; 2002.
|
|
29) Allen B P. Personality theories: Development, growth, and diversity. 3rd ed. Boston, MA: Allyn and Bacon; 2000.
|
|
30) Brooks S. Working with animals in a healing context. Reaching Today’s Youth. 2001;5(2): 19–22. [sj2]
|
|
31) Sams M J, Fortney E V, Willenbring S. Occupational therapy incorporating animals for children with autism: A pilot investigation. American Occupational Therapy Association. 2006; 60: 268–74.
|
|
32) Newman B M, Newman P R. Development through Life: A psychosocial approach. 6th ed. New York, NY: Brooks/Cole Publishing Company; 1995.
|
|
33) Kirsch P, Meyer L A. Oxytocin, Autism. In G. J. Blatt (Ed.). The neurochemical basis of Autism from molecules to minicolumns. New York: Springer; 2010. P. 173-83.
|
|
34) Pedersen C A, Prange A J. Induction of maternal behavior in virgin rats after intracerebroventricular administration of oxytocin. Proc Natl Acad Sc. 1979; 76: 6661–5.
|
|
35) Insel T R, Young L J. The neurobiology of attachment. Nat Rev Neurosci. 2001; (2) 129–36.
|
|
36) Kosfeld M, Heinrichs M, Zak P J, Fischbacher U, Fehr E. Oxytocin increases trust in humans. Nature. 2005; 435: 673–6.
|
|
37) Green L, Fein D, Modahl C, Feinstein C, Waterhouse L, Morris M. Oxytocin and autistic disorder: Alterations in peptide forms. Biological Psychology. 2001; (5): 609–13.
|
|
38) Nagasawa M, Kikusui T, Onaka T, Ohta M[sj3] . Dog’s gaze at its owner increases owner’s urine oxytocin during social interaction. Hormones and Behavior. 2009; 55(3): 434–41.
|