1دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
2استاد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
3استادیار فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
چکیده
رسیدن به حداکثر توان عضلانی برای اجرای بهترین عملکرد توانی و سرعتی در بسیاری از رویدادهای ورزشی مهم است. نشان داده شده است که ظرفیتسازی پسفعالی (PAP) در حین گرمکردن مناسب، توان و سرعت ورزشکار را افزایش میدهد؛ البته میزان تأثیر فعالیت آمادهساز، به پروتکل شدت و حجم آن حرکت و همچنین فاصله استراحت بین آن حرکت و اجرای فعالیت اصلی بستگی دارد. این مطالعه مروری نظاممند، تأثیر پروتکلهای مختلف از نظر حجم، شدت و زمان استراحت بعد از انجام تمرین پلایومتریک را بهعنوان یک فعالیت آمادهساز (CA) بر عملکرد توان ورزشکاران بررسی کرده است. این مطالعه از تمام اصول بررسیهای مطالعه مروری نظاممند پیروی کرده است. معیارهای واجد شرایط شامل مطالعات متقاطع، تصادفی، غیرتصادفی و متوازن بودند که اثرات ظرفیتسازی پسفعالی داوطلبانه ناشی از فعالیت پلایومتریک را بر عملکرد توان مشاهده کردند و متغیرهای تمرینی حجم،شدت و زمان استراحت از فعالیت آمادهساز تا فعالیت اصلی را گزارش کردند. تجزیه و تحلیل روی 24 مطالعه در پایگاههای Scopus، Web of Science و PubMedتا ماه آگوست سال 2023 صورت گرفت که توسط دو محقق بهطور جداگانه انتخاب شدند. روش تجزیه و تحلیل، استخراج متغیرهای تمرین پلایومتریک (حجم، شدت و فاصله استراحت) از هر مطالعه و مقایسه آنها در ارتباط با رسیدن به ظرفیتسازی پسفعالی، خستگی یا اثر خنثی بود. این مطالعه مروری نظاممند نشان داد که داشتن پروتکل گرمکردن ظرفیتسازی پسفعالی که با استفاده از حرکات پلایومتریک انجام شود، اثرات مثبت بر عملکرد توانی ورزشکاران ایجاد میکند. همچنین تمرین پلایومتریک بهعنوان PAP زمانی که با حجم کم (<20 تکرار) و تنها با وزن بدن (مقاومت کم) انجام شود و پس از آن و قبل از انجام حرکت اصلی تا 5 دقیقه استراحت وجود داشته باشد، تأثیر مثبت بیشتر و مطمئنتری بر عملکرد توانی ورزشکاران مشاهده میشود؛ بنابراین به ورزشکاران توانی پیشنهاد میشود که از حرکات پلایومتریک کمحجم و با وزن بدن که حدود 5 دقیقه استراحت تا فعالیت اصلی داشته باشد، بهعنوان فعالیت آمادهساز استفاده کنند.