رنجبران, کبرا, صفری جعفرلو, حمیدرضا, افروزه, محمد صادق. (1403). تأثیر مکانیسمهای بیقیدی اخلاقی بر گرایش به دوپینگ در ورزشکاران حرفهای با نقش میانجی مطلوبیت اجتماعی. , 13(47), 145-156. doi: 10.22089/spsyj.2024.15182.2414
کبرا رنجبران; حمیدرضا صفری جعفرلو; محمد صادق افروزه. "تأثیر مکانیسمهای بیقیدی اخلاقی بر گرایش به دوپینگ در ورزشکاران حرفهای با نقش میانجی مطلوبیت اجتماعی". , 13, 47, 1403, 145-156. doi: 10.22089/spsyj.2024.15182.2414
رنجبران, کبرا, صفری جعفرلو, حمیدرضا, افروزه, محمد صادق. (1403). 'تأثیر مکانیسمهای بیقیدی اخلاقی بر گرایش به دوپینگ در ورزشکاران حرفهای با نقش میانجی مطلوبیت اجتماعی', , 13(47), pp. 145-156. doi: 10.22089/spsyj.2024.15182.2414
رنجبران, کبرا, صفری جعفرلو, حمیدرضا, افروزه, محمد صادق. تأثیر مکانیسمهای بیقیدی اخلاقی بر گرایش به دوپینگ در ورزشکاران حرفهای با نقش میانجی مطلوبیت اجتماعی. , 1403; 13(47): 145-156. doi: 10.22089/spsyj.2024.15182.2414
تأثیر مکانیسمهای بیقیدی اخلاقی بر گرایش به دوپینگ در ورزشکاران حرفهای با نقش میانجی مطلوبیت اجتماعی
2علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه جهرم، جهرم، ایران
3گروه علوم ورزشی دانشگاه جهرم
چکیده
اهداف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر مکانیسم های بی قیدی اخلاقی بر گرایش به دوپینگ در ورزشکاران حرفه ای با نقش میانجی مطلوبیت اجتماعی بود. مواد و روش ها: روش تحقیق حاضر توصیفی- همبستگی و از لحاظ هدف کاربردی بود که اطلاعات به صورت میدانی جمع آوری شد. جامعه آماری تحقیق، شامل تمامی ورزشکاران حرفه ای شهر شیراز بود که با توجه به حجم بالای جامعه آماری، تعداد 384 نفر از ورزشکاران حرفه ای رشته های مختلف ورزشی به عنوان نمونه در نظر گرفته شد و از روش نمونه گیری در دسترس استفاده گردید. اطلاعات برای تحقیق حاضر از طریق سه پرسشنامه مکانیسم های بی قیدی اخلاقی (رینگ و همکاران، 2018)، مطلوبیت اجتماعی (استوبر، 2001) و گرایش به دوپینگ (پتروزی، 2007) با آلفای کرونباخ 89/0 می باشد. برای تجزیه وتحلیل دادهها از الگوهای معادلات ساختاری، در قالب نرم افزار PLS3 استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که مکانیزم های بیقیدی اخلاقی بر دو متغیر مطلوبیت اجتماعی و گرایش به دوپینگ اثر معنی داری دارد. همچنین این مکانیزم ها بصورت غیر مستقیم و به واسطه مطلوبیت اجتماعی می تواند بر گرایش به دوپینگ در ورزشکاران حرفه ای اثرگذار باشد. نتیجه گیری: بنابراین هرچه بی قیدی اخلاقی در ورزشکاران با روش هایی مانند عدم مسئولیت پذیری، توجیه کردن و اعتقاد به کسب ارزشهای بیرونی نظیر جام و مدال، به جای ارتقا و رشد شخصی در ورزش، رواج پیدا کند می تواند به افزایش مطلوبیت اجتماعی در بین ورزشکاران شود در نتیجه احتمال گرایش به دوپینگ را بیشتر می کند.
Diokan, Behzad. (2016). Doping prevention management (role of educational, sports and religious factors on doping susceptibility of elite athletes), the first national conference on sports science developments in the field of health, prevention and championship, Qazvin, https://civilica.com / doc / 556531(Persian)
Mudrak, J., Slepicka, P., & Slepickova, I. (2018). Sport motivation and doping in adolescent athletes. PLoS one, 13(10), e0205222. 20.
Overbye, M. (2017). Deterrence by risk of detection? An inquiry into how elite athletes perceive the deterrent effect of the doping testing regime in their sport. Drugs: education, prevention and policy, 24(2), 206-219.