تحلیل هماهنگی مفاصل اندام تحتانی در اجرای لانج به جلو، با و بدون تی آرایکس | ||
| مطالعات طب ورزشی | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از 24 آبان 1402 | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22089/smj.2023.15213.1699 | ||
| نویسندگان | ||
| فهیمه خوشمرام1؛ حیدر صادقی* 2؛ رونالد اسنار3 | ||
| 1دانشجوی دکتری بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران | ||
| 2دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه خوارزمی تهران | ||
| 3Corpus Christi | ||
| چکیده | ||
| این مطالعه با هدف تحلیل هماهنگی مفاصل اندام تحتانی در اجرای لانج به جلو، با و بدون تیآرایکس انجام شد. با استفاده از سیستم آنالیز حرکت هشت دوربینه، داده‌های کینماتیکی مربوط به اجراء سه مدل مختلف از لانج به جلو (شامل لانج به جلوی معمولی، لانج به جلو با قرار دادن دست یا پا داخل طناب تیآرایکس) 22 دانشجوی دختر فعال جمع آوری شد. از نرم‌افزار متلب، برای پردازش داده‌ها و از آزمون تحلیل واریانس در سطح معنی داری 05/0 P ≤، برای تحلیل آماری داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد که حرکت لانج، به‌عنوان یک تمرین زنجیره حرکتی بسته و زانو محور، حاصل حرکت هم‌فاز مفاصل اندام تحتانی است. در اجرای لانج با قرارگیری پا داخل طناب تی آرایکس، درگیری مفصل ران افزایش و درگیری مفصل مچ پا کاهش نشان داد. در حالی‌که، در اجرای لانج با گرفتن طناب تی آرایکس در دست، درگیری مفصل مچ پا بیشتر و درگیری مفصل ران کمتر بود. با توجه به نتایج به دست آمده، فرضیۀ وجود همافزایی بین مفاصل ران و مچ پا مورد تایید قرار گرفت. با توجه به افزایش تغییرپذیری هماهنگی در فاز بالا آمدن در لانج، پیشنهاد می‌شود افرادی با مشکلات تعادلی یا ضعف عضلانی در هنگام اجرای این حرکت، کنار یک تکیه‌گاه ایستاده و در صورت لغزش یا افتادن از تکیه‌گاه کمک بگیرند. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| لانج؛ تیآرایکس؛ کینماتیک؛ هماهنگی؛ همافزایی | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 677 |
||
| تعداد نشریات | 9 |
| تعداد شماره‌ها | 334 |
| تعداد مقالات | 4,055 |
| تعداد مشاهده مقاله | 8,545,097 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 3,067,623 |