- احمدی، م. (1380). بررسی اثربخشی آموزش‌های حل مسئله بر برخی از ویژگی‌های شخصیتی نوجوانان تحت پوشش مراکز شبانه‌روزی استان تهران. پایان‌نامة کارشناسی ارشد، دانشگاه علامه طباطبایی.
- ارونسون، ا. (2012). روانشناسی اجتماعی. ترجمة شکرکن، ح. (1393). چاپ هشتم، تهران، انتشارات رشد، ص 135-110
- افروز، غ. ع.، امرایی، ک.، تقیزاده، م. ا.، و یزدانیورزنه، م. ج. (1388). اثربخشی تمرینات جسمانی بر کاهش پرخاشگری دانشآموزان آهستهگام. نشریة رشد و یادگیری حرکتی – ورزشی، (3): 49-37.
- الله‌قلی‌پور، م. (1387). مقایسة میزان پرخاشگری بین جوانان ورزشکار رشته‌های بسکتبال، کاراته، بوکس، و غیرورزشکار. پایان‌نامة کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز.
- جعفری، ع.، خلعتبری، ج.، تودار، س.، و ابولفتحی، ه. (1390). بررسی تأثیر بازیدرمانی با رویکرد شناختی- رفتاری مایکنبام در کاهش کمرویی و گوشهگیری اجتماعی کودکان دبستانى شهرستان ابهر. یافتههای نوین در روانشناسی، 6 (18): 16-7.
- شجاعی، س.، و همتی‌علمدارلو، ق. (1385). تأثیر ورزش صبحگاهی بر کاهش پرخاشگری کودکان کم‌توان ذهنی آموزش‌پذیر. پژوهش در حیطة کودکان استثنایی، 6 (4): 870-855.
- شعبانی‌بهار، غ.، عرفانی، ن.، و هادی‌پور، م. (1386). مقایسه و بررسی ارتباط بین ویژگی‌های شخصیتی و میزان پرخاشگری در ورزشکاران مرد رشته‌های منتخب ورزشی شهرستان همدان در سال 1385. پژوهش در علوم ورزشی، 5 (14): 112-99.
- شفیع‌‌آبادی، ع. (1391). راهنمایی و مشاورة کودک. چاپ نوزدهم، تهران، انتشارات سمت،.
- صدیق، م. (1384). بررسی اثربخشی آموزش حل مسئله در کاهش افسردگی دختران فراری ساکن در مراکز بهزیستی شهر تهران. پایان‌نامة کارشناسی ارشد، دانشگاه علامه طباطبایی.
- غباری‌بناب، ب.، و نبوی، م. (1382). تأثیر ورزش صبحگاهی در کاهش تمایلات پرخاشگری کودکان عقب‌ماندۀ ذهنی آموزش‌پذیر. مجلة روانشناسی و علوم تربیتی، 33 (1): 139-54.
- کاملی، ز.، قنبری، ب. ع.، و آقامحمدیان، ح. (1390). بررسی اثربخشی گروهدرمانی شناختی متمرکز بر طرحواره بر تعدیل طرحواره‌های ناسازگار اولیه در دختران نوجوان بی‌سرپرست و بدسرپرست. پژوهش‌های روانشناسی بالینی و مشاوره، 1 (1): 98-83.
- نمازیزاده، م. (1356). مبانی روانی اجتماعی در یادگیری مهارتهای ورزشی. انتشارات دانشکدة تربیتبدنی و علوم ورزشی.
- مسعودنیا، ا. (1386). تأثیر پرخاشگری بر مشارکت در ورزش‌های رزمی. المپیک، 3 (29): 66-55.
- مهری، ع.، و صدیقی، ز. (1390). بررسی وضعیت سلامت روانی و برخی عوامل مرتبط با آن در دانشجویان دانشگاههای سبزوار. مجلة علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی، 4 (21): 304-298.
- Buss, A. H., & Perry, M. (1992). The aggression scale. J Pers Soc Psychol, 63: Pp: 452 – 459.
- Khazaie, H., Asadi, M., & Mohammadi, H. (2012). Influence of reinforcement behavioral therapy and Ellis cognitive therapy on derelict children’s aggression. Journal of Kermanshah University of Medical Sciences, 15 (6): Pp: 408-14.
- Ziaee, V., Lotfian, S., Amini, H., Mansournia, M. A., & Memari, A. H. (2012). Anger in adolescent boy athletes: a comparison among judo, karate, swimming and non athletes. Iranian Journal of pediaticr, 22 (1): Pp: 9-14.
- Majorek, M. Tuchelmann, T. & Heusser, P. (2004). Therapeutic eurhythmy – movement therapy for children with attention deficit hyperactivity disorder. Complementary therapies in nursing and midwifery, 10; Pp: 46-53.
|