رواز, آزیتا, فتاحی, علی, آذربایجانی, محمد علی. (1401). تاثیر یک دوره تمرین استقامتی هشت هفته ای دویدن در شیب مثبت و منفی بر پارامترهای بیومکانیکی استخوان تیبیا در رت های نر نژاد ویستار. , 14(32), 159-182. doi: 10.22089/smj.2022.13231.1615
آزیتا رواز; علی فتاحی; محمد علی آذربایجانی. "تاثیر یک دوره تمرین استقامتی هشت هفته ای دویدن در شیب مثبت و منفی بر پارامترهای بیومکانیکی استخوان تیبیا در رت های نر نژاد ویستار". , 14, 32, 1401, 159-182. doi: 10.22089/smj.2022.13231.1615
رواز, آزیتا, فتاحی, علی, آذربایجانی, محمد علی. (1401). 'تاثیر یک دوره تمرین استقامتی هشت هفته ای دویدن در شیب مثبت و منفی بر پارامترهای بیومکانیکی استخوان تیبیا در رت های نر نژاد ویستار', , 14(32), pp. 159-182. doi: 10.22089/smj.2022.13231.1615
رواز, آزیتا, فتاحی, علی, آذربایجانی, محمد علی. تاثیر یک دوره تمرین استقامتی هشت هفته ای دویدن در شیب مثبت و منفی بر پارامترهای بیومکانیکی استخوان تیبیا در رت های نر نژاد ویستار. , 1401; 14(32): 159-182. doi: 10.22089/smj.2022.13231.1615
تاثیر یک دوره تمرین استقامتی هشت هفته ای دویدن در شیب مثبت و منفی بر پارامترهای بیومکانیکی استخوان تیبیا در رت های نر نژاد ویستار
1گروه بیومکانیک ورزشی، واحد تهران مرکزی، دانشکاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2، گروه بیومکانیک ورزشی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه ازاد اسلامی، تهران، ایران
3گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد تهران مرکزی، دانشگاهآزاد اسلامی، تهران، ایران
چکیده
از آنجایی که شرکت در تمرینات ورزشی یکی از راه های مناسب برای تقویت و استحکام استخوان بوده و تقش مهمی را در پیشگیری از بروز آسیب های استخوانی ایفا می کند، هدف از انجام پژوهش اخیر بررسی تاثیر یک دوره تمرین استقامتی هشت هفته ای دویدن در شیب مثبت و منفی بر پارامترهای بیومکانیکی استخوان تیبیا در رت های نر نژاد ویستار بود. 15 رت ویستار با سن تقریبی 8 هفته و با محدوده وزن 200-180 گرم به 3 گروه با پروتکل تمرین 8 هفتهای تقسیم شدند. گروه کنترل (بدون فعالیت)، گروه تمرین استقامتی در شیب مثبت، گروه تمرین استقامتی در شیب منفی. برای اندازهگیری پارامترهای بیومکانیکی از آزمون خمش سه نقطهای استفاده شد. نتایج بیانگر بهبود معنادار درحداکثر مقاومت مکانیکی، تغییر شکل و حداکثر انرژی جذب شده تا نقطه حداکثر استحکام استخوان تیبیا در گروه تمرین استقامتی دویدن در شیب مثبت در مقایسه با گروه شیب منفی و گروه کنترل بود. از طرفی، مشاهده شد تمرین استقامتی در شیب مثبت و منفی تأثیر معناداری بر سفتی استخوان نداشت. همچنین این نوع تمرین استقامتی در شیب منفی باعث کاهش پارامترهای مکانیکی مورد بحث در پژوهش گردید. بر اساس یافتههای پژوهش، یافتهها بیانگر نقش سراشیبی بهعنوان عاملی در کاهش کیفیت و ویژگیهای بیومکانیکی استخوان در تمرینات استقامتی باشد. بهنظر میرسد تمرین استقامتی دویدن در شیب مثبت میتواند به بهبود شاخصهای استخوانی کمک کند. هرچند که ملاحظات بیشتری در این زمینه لازم است.
Eiseman E, Anapol F, Gray JP. Sexual dimorphism and the shape of the proximal tibia in a radiographic sample. Theses and Dissertations. 2019;2298. Available at: https://dc.uwm.edu/etd/2298
Hemati Farsani S, Banitalebi E, Faramarzi M, Bigham-Sadegh A. The effect of eight weeks of moderate and high intensity endurance training on biomechanical properties of femur in old male wistar rats. Iran J Orthop Surg. 2020;16(2):205–13. (In Persian).