پورکیانی, محمد, افروزه, علی, برومند, محمد رضا, سهیلی, سحر. (1401). تاثیر اجرای برنامه جهانی «من می‌توانم» بر تغییر نگرش دانش‌آموزان ایرانی نسبت به ورزش فراگیر. , 10(26), 172-147. doi: 10.22089/res.2020.9169.1918
محمد پورکیانی; علی افروزه; محمد رضا برومند; سحر سهیلی. "تاثیر اجرای برنامه جهانی «من می‌توانم» بر تغییر نگرش دانش‌آموزان ایرانی نسبت به ورزش فراگیر". , 10, 26, 1401, 172-147. doi: 10.22089/res.2020.9169.1918
پورکیانی, محمد, افروزه, علی, برومند, محمد رضا, سهیلی, سحر. (1401). 'تاثیر اجرای برنامه جهانی «من می‌توانم» بر تغییر نگرش دانش‌آموزان ایرانی نسبت به ورزش فراگیر', , 10(26), pp. 172-147. doi: 10.22089/res.2020.9169.1918
پورکیانی, محمد, افروزه, علی, برومند, محمد رضا, سهیلی, سحر. تاثیر اجرای برنامه جهانی «من می‌توانم» بر تغییر نگرش دانش‌آموزان ایرانی نسبت به ورزش فراگیر. , 1401; 10(26): 172-147. doi: 10.22089/res.2020.9169.1918

تاثیر اجرای برنامه جهانی «من می‌توانم» بر تغییر نگرش دانش‌آموزان ایرانی نسبت به ورزش فراگیر

پژوهش در ورزش تربیتی
مقاله 5، دوره 10، شماره 26، خرداد 1401، صفحه 172-147    اصل مقاله (647.21 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22089/res.2020.9169.1918
نویسندگان
محمد پورکیانی* 1؛ علی افروزه2؛ محمد رضا برومند1؛ سحر سهیلی3
1استادیار، مدیریت ورزشی،‌ گروه مدیریت ورزشی و رسانه، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه شهید بهشتی،‌ تهران
2دانش آموخته دکتری مدیریت ورزشی، گروه مدیریت ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران
3دانش آموخته دکتری مدیریت ورزشی، گروه مدیریت ورزشی ، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت
چکیده
در سال­های اخیر، سازمان­های بین­المللی برای خلق یک جهان فراگیر، برنامه­های مختلفی را ارائه کرده­اند. یکی از برنامه­هایی که اخیراً توسط کمیته بین­المللی پارالمپیک معرفی شد و در ایران نیز اجرا شد، برنامه جهانی «من می­توانم» است. این برنامه درصدد است نگرش جوانان را نسبت به افراد دارای معلولیت تغییر دهد. لذا هدف اصلی این پژوهش شناسایی تأثیر اجرای برنامه «من می­توانم» بر تغییر نگرش دانش­آموزان مدارس ابتدایی نسبت به ورزش فراگیر بود. راهبرد پژوهش از نوع نیمه تجربی و با استفاده از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونۀ آماری شامل ۵۰ نفر از دانش­آموزان پایه ششم دبستان بودند که به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و در دو گروه 25 نفری کنترل و تجربی جای گرفتند. گروه تجربی در سه جلسه تحت آموزش برنامه­های من می­توانم قرار گرفتند. ابزار اندازه­گیری شامل پرسش­نامه نگرش کودکان نسبت به ورزش فراگیر( بلاک، 1995) و چک لیست صفات (سیپراستاین،۲۰۰۶) برای ارزیابی نگرش شناختی بود که جهت جمع آوری داده­ها، از طرح پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد و پرسش­نامه­ها قبل و پس از اجرای برنامه در اختیار هر دو گروه قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل متغیرها از آزمون­های آنالیز واریانس مختلط، تی مستقل و تعقیبی برونفرونی و همچنین ویل­کاکسون استفاده شد. نتایج نشان داد این برنامه تأثیر معناداری بر تغییر نگرش دانش­آموزان نسبت به ورزش فراگیر (001/0=p) و همچنین نگرش نسبت به تعدیل قوانین (001/0=p) دارد. پیشنهاد می­شود برنامه «من می­توانم» در سرفصل­های درسی تربیت بدنی قرار گیرد و به صورت مستمر در مدارس ابتدایی ایران اجرا شود. با اجرای این برنامه در مدارس، علاوه بر بهبود و ارتقا نگرش مثبت نسبت به افراد دارای معلولیت و ادغام آنان در جامعه، بسیاری از محدودیت­های موجود برای افراد دارای معلولیت در جامعه نیز از بین خواهد رفت.
 
کلیدواژه‌ها
فراگیری؛ ورزش فراگیر؛ برنامه من‌ می‌توانم؛ ورزش معلولین
مراجع
  1. Abdollahpour, M., & Golzari, M. (2009). Investigation of the effect of life skill training on attitude towards substance abuse in sirjan city high school students. Research on Addiction, 2(8): 33-54. (Persian).
  2. Allport, G. W., Clark, K., & Pettigrew, T. (1954). The nature of prejudice, , New York:  Doubleday Anchor
  3. Archie, V. W., & Sherrill, C. (1989). Attitudes toward handicapped peers of mainstreamed and nonmainstreamed children in physical education. Perceptual and Motor Skills, 69(1): 319-322.
  4. Black, K., & Williamson, D. (2017). Designing inclusive physical activities and games. In Design for sport (pp. 229-264),England: Routledge.
  5. Block, M. (2000). A teacher’s guide to including students with disabilities in regular physical education., Maryland: Brookes Publishing Co.
  6. Block, M. E. (1995). Development and validation of the children’s attitudes toward integrated physical education–revised (CAIPE–R) inventory. Adapted Physical Activity Quarterly, 12(1): 60-77.
  7. Booth, T., & Ainscow, M. (2002). Index for inclusion: developing learning and participation in schools (2nd edn), Bristol: Centre for Studies on Inclusive Education (CSIE) .
  8. Causton, J. (2014). The principal's handbook for leading inclusive schools, Maryland: Brookes Publishing Co.
  9. Chen, C.-C. J., Ryuh, Y.-J., Fang, Q., Lee, Y., & Kim, M.-L. (2019). The Effects of Inclusive Soccer Program on Motor Performance and Sport Skill in Young Adults with and without Intellectual Disabilities. Journal of Developmental and Physical Disabilities, 31(4): 487-499.
  10. Choi, P. H. N., & Cheung, S. Y. (2019). Inclusive Sand-Shoeing Training Program for Students with and without Intellectual Disabilities in Hong Kong. ICHPER-SD Journal of Research, 10(2): 3-7.
  11. Craig, P. J., Barcelona, B., Aytur, S., Amato, J., & Young, S. J. (2019). Using Inclusive Sport for Social Change in Malawi, Africa. Therapeutic Recreation Journal, 53(3): 244-263.
  12. Dattilo, J. (1996). Inclusive Leisure Services: Responding to the Rights of People with Disabilities. Journal of Leisure Research, 28(4): 312.
  13. DePauw, K. P., & Doll-Tepper, G. (2000). Toward progressive inclusion and acceptance: Myth or reality? The inclusion debate and bandwagon discourse. Adapted Physical Activity Quarterly, 17(2): 135-143.
  14. Ješina, O., Lucas, S., Kudláček, M., Janečka, Z., Machová, I., & Wittmannová, J. (2006). Effect of an intervention program on attitude of elementary school children toward inclusion of children with disability,8th European Conference of Adapted Physical Activity, Olomouc, Rep. Checa.
  15. Kalymon, K., Gettinger, M., & Hanley-Maxwell, C. (2008). Middle school boys’ perspectives on social relationships with peers with disabilities. Remedial and Special Education, 31(4): 305-316.
  16. Katz, D. (1960). The functional approach to the study of attitudes. Public opinion quarterly, 24(2): 163-204.
  17. Lee, , Narasaki-Jara, M., Park, J., Lai, B., Davis, R., & Oh, J. (2020). The Long-term Effect of a Paralympic Sports Class on Korean High School Students’ Attitudes towards Peers with Disabilities and Perceptions of Their Human Rights. International Journal of Disability, Development and Education, 67(1):1-13.
  18. limoochi, S., Moshref Javadi, B., Safania, A., Mohamadi, F. (2020). Identification of Effective Factors on the Participation of the People with Disabilities in Sport Activities. Contemporary Studies On Sport Management , 9(18): 77-90. doi: 10.22084/smms.2020.20907.2513 (Persian)
  19. Lindstrom, H. (1992). Integration of sport for athletes with disabilities into sport programmes for able-bodied athletes. Palaestra, 8(3): 28-32.
  20. Little, M. (1990). Acceptance and access by accentuation of ability Adapted Physical Activity (pp. 137-143), Berlin:Springer.
  21. Liu, Y., Kudláček, M., & Ješina, O. (2010). The influence of Paralympic School Day on children's attitudes towards people with disabilities. Acta Gymnica, 40(2): 63-69.
  22. McKay, C., Haegele, J., & Block, M. (2019). Lessons learned from Paralympic School Day: Reflections from the students. European Physical Education Review, 25(3): 745-760.
  23. McKay, C., & Park, J. Y. (2019). The Impact of Paralympic Skill Lab on College Student Cognitive Attitudes toward Inclusive Lifetime Sport and Fitness. International Journal of Kinesiology in Higher Education, 3(3): 67-76.
  24. McKay, C., Park, J. Y., & Block, M. (2018a). Exploring the variables associated with student attitudes toward inclusion in physical education after taking part in the Paralympic School Day programme. International Journal of Inclusive Education, 25(2): 1-19.
  25. McKay, C., Park, J. Y., & Block, M. (2018b). Fidelity criteria development: Aligning Paralympic school day with contact theory. Adapted Physical Activity Quarterly, 35(2): 233-242.
  26. Moon, M. S. (1994). Making School and Community Recreation Fun for Everyone: Places and Ways To Integrate: ERIC.
  27. Nadri, A. (2019). Investigating Obstacles of Participation in Physical Activities and Exercise among the Disabled of Kermanshah Province. Journal of Sport Management and Motor Behavior, 16(31): 152-137. doi: 10.22080/jsmb.2019.10795.2453 (Persian)
  28. Panagiotou, A. K., Evaggelinou, C., Doulkeridou, A., Mouratidou, K., & Koidou, E. (2008). Attitudes of 5th and 6th grade Greek student toward the inclusion of children with disabilities in physical education classes after a Paralympic education program. European Journal of Adapted Physical Activity, 1(2): 31-43
  29. Qi, J., & Ha, A. S. (2012). Inclusion in physical education: A review of literature. International Journal of Disability, Development and Education, 59(3): 257-281.
  30. Reynolds, R. (1993). Recreation and leisure lifestyle changes. The ADA mandate for social change. Maryland: Brooks Publcation Co.
  31. Sherrill, C. (1998). Adapted physical activity, recreation and sport, Boston:ERIC
  32. Siperstein, G. (2006). Adjective checklist (ACL). Boston: Center for Social Development and Education, University of Massachusetts
  33. Taherian, M., Rasouli, M. R., & Abuhamzeh, A. (2017). The Effect of Educational Movies on Changing The Attitude of High School student in Damavand Toward drug Abuse. Media Studies, 12(1): 36-37 (Persian)
  34. United Nations Educational. (2008). International conference on education, 48th session, Geneva.
  35. Wilhite, B., Mushett, C. A., Goldenberg, L., & Trader, B. R. (1997). Promoting inclusive sport and leisure participation: Evaluation of the Paralympic Day in the schools model. Adapted Physical Activity Quarterly, 14(2): 131-146.
  36. Zahirinia, M. (2011). An Survey of Personal and Social Consequences of Disability. Cultural Journal of Hormozgan, 1(1): 162-180.(Persian).
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 2,425
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 467
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
آمار
تعداد نشریات8
تعداد شماره‌ها341
تعداد مقالات4,144
تعداد مشاهده مقاله8,765,178
تعداد دریافت فایل اصل مقاله3,255,757