بابایی, مهدی, نوربخش, مهوش, خدایاری, عباس, نوربخش, پریوش. (1401). تاثیر مدرن سازی بر فرایند مدیریت تغییر با نقش میانجی سیاست‌گذاری ورزش‌های المپیکی. , 14(72), 83-114. doi: 10.22089/smrj.2020.8900.3030
مهدی بابایی; مهوش نوربخش; عباس خدایاری; پریوش نوربخش. "تاثیر مدرن سازی بر فرایند مدیریت تغییر با نقش میانجی سیاست‌گذاری ورزش‌های المپیکی". , 14, 72, 1401, 83-114. doi: 10.22089/smrj.2020.8900.3030
بابایی, مهدی, نوربخش, مهوش, خدایاری, عباس, نوربخش, پریوش. (1401). 'تاثیر مدرن سازی بر فرایند مدیریت تغییر با نقش میانجی سیاست‌گذاری ورزش‌های المپیکی', , 14(72), pp. 83-114. doi: 10.22089/smrj.2020.8900.3030
بابایی, مهدی, نوربخش, مهوش, خدایاری, عباس, نوربخش, پریوش. تاثیر مدرن سازی بر فرایند مدیریت تغییر با نقش میانجی سیاست‌گذاری ورزش‌های المپیکی. , 1401; 14(72): 83-114. doi: 10.22089/smrj.2020.8900.3030

تاثیر مدرن سازی بر فرایند مدیریت تغییر با نقش میانجی سیاست‌گذاری ورزش‌های المپیکی

مطالعات مدیریت ورزشی
مقاله 3، دوره 14، شماره 72، خرداد و تیر 1401، صفحه 83-114    اصل مقاله (817.12 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22089/smrj.2020.8900.3030
نویسندگان
مهدی بابایی1؛ مهوش نوربخش* 2؛ عباس خدایاری3؛ پریوش نوربخش2
1دانشجوی دکتری گروه مدیریت ورزشی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
2استاد گروه مدیریت ورزشی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
3دانشیار گروه مدیریت ورزشی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
چکیده
کاربرد هدفمند دانش و مهارت برای ایجاد تغییر برنامه‌ریزی شده، در سازمان‌های ورزشی امری اجتناب‌ناپذیر است که همانا بخشی از فرایند مدیریت تغییر را شامل می‌شود. هدف از انجام تحقیق بررسی تاثیر مدرن‌سازی بر فرایند مدیریت تغییر با نقش میانجی سیاست‌گذاری ورزش‌های المپیکی بود. روش تحقیق از نوع همبستگی با رویکرد معادلات ساختاری از لحاظ هدف کاربردی و به شکل میدانی انجام شده است. جامعه آماری شامل اعضای شورای راهبردی وزارت ورزش و جوانان، مدیران عالی ستادی وزارت ورزش و جوانان، مدیران میانی ستادی وزارت ورزش و جوانان، روسای فدراسیون‌های ورزش‌های المپیکی، روسای هیات‌های ورزشی‌های المپیکی می‌باشد. با توجه به جدول مورگان تعداد 297 نفر به روش طبقه‌ای تصادفی نمونه آماری را تشکیل دادند. از پرسشنامه‌های مدرن‌سازی و سیاست‌گذاری ورزش‌های المپیکی بابایی و دیگران (2020) و فرایند مدیریت تغییر نایدو (2008) برای اندازه‌گیری متغیرهای تحقیق استفاده شد. برای بررسی روایی محتوایی پرسشنامه‌ها از نظر اساتید مدیریت ورزشی، پایایی پرسشنامه‌ها از ضریب آلفای کرونباخ و برای بررسی شاخص‌های پایایی ترکیبی، آلفای کرونباخ، روایی واگرا و همگرا، آزمون‌های سوبل و واف (VAF) و مدل‌سازی معادلات‌ساختاری از نرم‌افزارهای اس.پی.اس.اس نسخه 23 و پی.ال.اس نسخه 2 استفاده شد. نتایج نشان داد که مدرن‌سازی بر سیاست‌گذاری و فرآیند تغییر مدیریت تاثیر دارد. همچنین مدرن‌سازی بر فرایند مدیریت تغییر با نقش میانجی سیاست‌گذاری ورزش‌های المپیکی تاثیر دارد. لذا پیشنهاد می‌شود فرآیند مدیریت تغییر ورزش‌های المپیکی بر مبنای توسعه مدرنیزم در سازمان از طریق توسعه تکنولوژی، ساختار سازمانی و منابع انسانی و سیاست‌گذاری‌هایی بر مبنای زیرساخت‌ها، جهت‌گیری، عوامل اقتصادی و دیدگاه ورزشی حاکم بر ورزش کشور باشد..
کلیدواژه‌ها
توسعه تکنولوژی؛ منابع انسانی متخصص؛ دیدگاه ورزشی؛ روابط بین الملل
مراجع
  1. Andam, R., Khachian, A., & Asgari, M. (2015). Effective factors on change management at physical education faculty. Management, Economics and Accounting, 2(10), 7-20. (in Persian).
  2. Andersen, S. S., Houlihan, B., & Ronglan, L. T. (2015). Managing elite sport systems: Research and practice. London: Routledge.
  3. Ayodele, O. A., Chang-Richards, A., & González, V. (2020). Factors affecting workforce Turnover in the Construction Sector: A systematic review. Journal of Construction Engineering and Management, 146(2), 03119010.
  4. Babaei, M., Noorbakhsh, M., Khodayari, A., Nourbakhsh, P. (2020). The causal relationship between modernization and the process of change management with the mediating role of Olympic sports policy. PhD Thesis, Islamic Azad University, Karaj Branch, Faculty of Physical Education. (in Persian).
  5. Bashminov, A., & Mingaleva, Z. (2019). The use of digital technologies for the modernization of the management system of organizations. In International Conference on Integrated Science (pp. 213-220). Cham: Springer.
  6. Begović, M. (2020). The development of sport policy in Montenegro. International Journal of Sport Policy and Politics, 24(7), 1-10.
  7. Bortnikas, A. (2017). Human resources management modernization of contemporary organization. Public Policy and Administration, 16(2), 335-346.
  8. Bostock, J., Breese, R., Ridley-Duff, R., & Crowther, P. (2020). Challenges for third sector organisations in cutback management: a sporting case study of the implications of publicness. Public Management Review, 22(2), 184-205.
  9. Cruickshank, A., & Collins, D. (2012). Change management: The case of the elite sport performance team. Journal of Change Management, 12(2), 209-229.
  10. De Bosscher, V., Shilbury, D., Theeboom, M., Van Hoecke, J., & De Knop, P. (2011). Effectiveness of national elite sport policies: A multidimensional approach applied to the case of Flanders. European Sport Management Quarterly, 11(2),
    115-141.
  11. Dowling, M., Denison, J., & Washington, M. (2015). The modernization of policy-making processes in national sport organizations: A case study of Athletics Canada. Journal of Amateur Sport, 1(2), 78-102.
  12. Dragomir, C., & Panzaru, S. (2012). Modernization and change of the management of public administration in Romania. Proceedings of the International Management Conference, 6(1), 468- 473.
  13. Dye, T. R. (2013). Understanding public policy. Pearson.
  14. George, D., & Mallery, P. (2016). IBM SPSS statistics 23 step by step: A simple guide and reference. London: Routledge.
  15. Goodwin, M., & Grix, J. (2011). Bringing structures back in: The ‘governance narrative’, the ‘decentred approach’and ‘asymmetrical network governance ‘in the education and sport policy communities. Public Administration, 89(2), 537-556.
  16. Hallmann, K., & Petry, K. (Eds.). (2013). Comparative sport development. Heidelberg, Germany: Springer.
  17. Houlihan, B., & Green, M. (2009). Modernization and sport: The reform of Sport England and UK Sport. Public Administration, 87(3), 678-698.
  18. Houlihan, B., Bloyce, D., & Smith, A. (2009). A. (2009). Developing the research agenda in sport policy. International journal of sport policy and politics, 1(1), 1-12.
  19. Jaekel, T. (2017). Modern sports-for-all policy: An international comparison of policy goals and models of service delivery. Higher School of Economics Research Paper No. WP BRP.
  20. Jiang, W. J., Qin, K. L., Huang, B., & Li, F. (2016). Huanggang middle school basketball teaching present situation and countermeasure research. International Journal of Humanities Social Sciences and Education, 3(6), 51-57.
  21. Kline, R. B. (2011). Principles & practice of structural equation modeling (2nd). New York: The Guilford Press.
  22. Lasswell, H. D. (2017). The future of political science. London: Routledge.
  23. Lindsey, I. (2020). Analysing policy change and continuity: Physical education and school sport policy in England since 2010. Sport, Education and Society, 25(1),
    27-42.
  24. Lushchak, N. S., & Bespalyuk, K. M. (2013). Modernization as a Process of Change Management in Organization. In Proceedings of the 3rd International Conference of Young Scientists EM-2013 of the 4th International youth science festival “litteris et artibus”, Lviv, Ukraine. Electronic edition on CD-ROM (pp. 148-149).
  25. Mader, C., Scott, G., & Razak, D. A. (2013). Effective change management, governance and policy for sustainability transformation in higher education. Sustainability Accounting, Management and Policy Journal, 4(3),
    264-284.
  26. Naidu, G. (2008). The impact of the implementation of change management processes on staff turnover at Telkom SA (Doctoral dissertation). Durban University of Technology, KwaZulu-Natal, South Africa.
  27. Raipa, A., & Jurkšienė, L. (2013). Innovative changes in a global public governance modernization process. Social Research, 5(4), 152- 161.
  28. Ratten, V. (2020). Entrepreneurship in sport policy: A new approach. In Sport entrepreneurship and public policy (pp. 1-5). Cham: Springer.
  29. Ratten, V. (Ed.). (2019). Sport entrepreneurship and public policy: Building a new approach to policy-making for sport. London: Routlege, Springer Nature.
  30. Sasakawa Sports Foundation (2017). Sports hakusho 2017: Sports ni yoru social innovation [Sports white paper 2017: Social innovation by sports]. Tokyo, Japan: Sasakawa Sports Foundation.
  31. Shilbury, D., & Ferkins, L. (2011). Professionalisation, sport governance and strategic capability. Managing Leisure, 16(2), 108-127.
  32. Stevens, P. J., & Stevens, J. P. (2012). Applied multivariate statistics for the social sciences. London: Routledge.
  33. Strittmatter, A. M., Stenling, C., Fahlén, J., & Skille, E. (2018). Sport policy analysis revisited: The sport policy process as an interlinked chain of legitimating acts. International Journal of Sport Policy and Politics, 10(4), 621-635.
  34. Tacon, R., & Walters, G. (2016). Modernisation and governance in UK national governing bodies of sport: How modernisation influences the way board members perceive and enact their roles. International Journal of Sport Policy and Politics, 8(3), 363-381.
  35. Vinzi, V. E., Chin, W.W., Henseler, J., & Wang, H. (2013). Handbook of partial leastmquares. Germany, Berlin: Springer.
 

آمار
تعداد مشاهده مقاله: 1,224
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 392
پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
آمار
تعداد نشریات8
تعداد شماره‌ها341
تعداد مقالات4,144
تعداد مشاهده مقاله8,766,955
تعداد دریافت فایل اصل مقاله3,258,243