پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی

 آمار

تعداد نشریات8
تعداد شماره‌ها291
تعداد مقالات3,683
تعداد مشاهده مقاله6,358,300
تعداد دریافت فایل اصل مقاله2,218,683
اقتداری, مهتاب, صابونچی, رضا, راسخ, نازنین. (1399). ارائة مدل ساختاری- تفسیری عوامل سوق‌دهندة عملکرد زیست‌محیطی وزارت ورزش و جوانان. , 12(63), 187-212. doi: 10.22089/smrj.2020.8608.2941
مهتاب اقتداری; رضا صابونچی; نازنین راسخ. "ارائة مدل ساختاری- تفسیری عوامل سوق‌دهندة عملکرد زیست‌محیطی وزارت ورزش و جوانان". , 12, 63, 1399, 187-212. doi: 10.22089/smrj.2020.8608.2941
اقتداری, مهتاب, صابونچی, رضا, راسخ, نازنین. (1399). 'ارائة مدل ساختاری- تفسیری عوامل سوق‌دهندة عملکرد زیست‌محیطی وزارت ورزش و جوانان', , 12(63), pp. 187-212. doi: 10.22089/smrj.2020.8608.2941
اقتداری, مهتاب, صابونچی, رضا, راسخ, نازنین. ارائة مدل ساختاری- تفسیری عوامل سوق‌دهندة عملکرد زیست‌محیطی وزارت ورزش و جوانان. , 1399; 12(63): 187-212. doi: 10.22089/smrj.2020.8608.2941

ارائة مدل ساختاری- تفسیری عوامل سوق‌دهندة عملکرد زیست‌محیطی وزارت ورزش و جوانان

مطالعات مدیریت ورزشی
مقاله 8، دوره 12، شماره 63، آذر و دی 1399، صفحه 187-212    اصل مقاله (637.57 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22089/smrj.2020.8608.2941
نویسندگان
مهتاب اقتداری1؛ رضا صابونچی* 2؛ نازنین راسخ3
1دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی، واحد بروجرد ، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایران
2استادیار مدیریت ورزشی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایران
3استادیار مدیریت ورزشی، پژوهشگاه علوم ورزشی، تهران، ایران
چکیده
پژوهش حاضر با هدف ارائة مدل ساختاری-تفسیری عوامل سوق‌دهندة عملکرد زیست‌محیطی وزارت ورزش و جوانان طراحی و اجرا شد. این پژوهش با روش آمیخته (کمّی و کیفی) انجام شد. نمونة آماری این پژوهش در بخش کیفی شامل 14 نفر از خبرگان بودند و در بخش کمّی نمونة آماری شامل 58 نفر از مدیران و کارشناسان وزارت ورزش و جوانان بودند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات در این پژوهش مصاحبه و پرسشنامة پژوهشگر­ساخته با 41 سؤال بود. روایی محتوایی این پرسشنامه با بررسی نظرهای خبرگان، روایی سازه با بررسی تحلیل عاملی و پایایی با استفاده از محاسبة آلفای کرونباخ بررسی و تأیید شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده­های پژوهش حاضر از روش­های آماری مدل­سازی ساختاری تفسیری و معادلات ساختاری استفاده شد. برای تجزیه­و­تحلیل بخش کیفی پژوهش از نرم‌افزار مکس کیو.دی.ای. استفاده شد.تمامی روند تجزیه‌وتحلیل داده­ها در نرم‌افزارهای اس.­پی.­اس.­اس. نسخة 20 و پی.­ال.­اس. نسخة سه انجام گرفت. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که هفت عامل زیرساخت­های فنی، بسترهای مدیریتی، منابع انسانی، جهت­گیری محیطی، حمایت‌های قانونی، نیروهای انگیزشی و فرهنگ­سازی ازجمله عوامل سوق‌دهندة عملکرد زیست­محیطی در وزارت ورزش و جوانان هستند که از این بین سه عامل بسترهای مدیریتی، حمایت‌های قانونی و جهت­گیری محیطی نقش کلیدی و زیرساختی در روند ارتقای سایر عوامل دارند. نتایج پژوهش نشان داد که تمامی روابط مدل پژوهش به‌دلیل برخورداری از میزان تی بیشتر از 96/1، دارای تأثیر معنادارند.
کلیدواژه‌ها
زیست‌محیطی؛ جهت‌گیری محیطی؛ توسعة پایدار
مراجع
  1. Aigbavboa, C., Ohiomah, I., & Zwane, T. (2017). Sustainable construction practices: “A lazy view” of construction professionals in the South Africa construction industry. Energy Procedia, 105, 3003-10.
  2. Aybaghi, S., Hasani, A., & Hossimi Nia, S. (2018). Green human resource management: A model for sustainability in sport organizations (Case study: North Khorasan Province Directorate of Sport and Youth). Journal of Human Resource Management in Sport, 5(2), 309-28. (in Persian).
  3. Benton-Short, L., Keeley, M., & Rowland, J. (2019). Green infrastructure, green space, and sustainable urbanism: geography’s important role. Urban Geography, 40(3), 330-51.
  4. Bojmehrani, S., & Razavi, S. (2015). Strategies for the development of environmental culture in sports. Strategic Studies in Sports and Youth, 14, 29-38. (in Persian).
  5. Chan, R. Y., He, H., Chan, H. K., & Wang, W. Y. (2012). Environmental orientation and corporate performance: The mediation mechanism of green supply chain management and moderating effect of competitive intensity. Industrial Marketing Management, 41(4), 621-30.
  6. Daily, B. F., Bishop, J. W., & Govindarajulu, N. (2009). A conceptual model for organizational citizenship behavior directed toward the environment. Business & Society, 48(2), 243–56.
  7. Dangelico, R. M., & Pujari, D. (2010). Mainstreaming green product innovation: Why and how companies integrate environmental sustainability. Journal of Business Ethics, 95, 471–86.
  8. Dashtinejad, Y., Azarshah, A., & Chegini, H. (2015). Problems of barriers to private sector human resources education in the environment. Paper presented at the Second National Congress of Biology and Natural Sciences, Sustainable Development Solutions Center and Mehr Arvand Institute of Higher Education, Tehran. (in Persian).  
  9. Davidson III, W. N., & Worrell, D. L. (2001). Regulatory pressure and environmental management infrastructure and practices. Business & Society, 40(3), 315-42.
  10. Death, C. (2011). ‘Greening’the 2010 FIFA World Cup: Environmental sustainability and the mega-event in South Africa. Journal of Environmental Policy & Planning, 13(2), 99-117.
  11. Dubey, R., Gunasekaran, A., Helo, P., Papadopoulos, T., Childe, S. J., & Sahay, B. S. (2017). Explaining the impact of reconfigurable manufacturing systems on environmental performance: The role of top management and organizational culture. Journal of Cleaner Production, 141, 56-66.
  12. Dubey, R., Gunasekaran, A., & Ali, S. S. (2015). Exploring the relationship between leadership, operational practices, institutional pressures and environmental performance: A framework for green supply chain. International Journal of Production Economics, 160, 120-32.
  13. Dunn, A. D. (2010). Siting green infrastructure: Legal and policy solutions to alleviate urban poverty and promote healthy communities, 20(3) 37, 41.
  14. Ekhtiary, N., Eydi, H., & Shabani Moghadam, K. (2018). Explaining the model of factors affecting the development of environmental culture in sport. Applied Research in Sport Management, 7(2), 57-67. (in Persian).
  15. Ghayebi, H. (2017). Health, safety and environmental conditions of azadi sport complex (Unpublished master's thesis). Shahroud University, Shahroud, Iran. (in Persian).
  16. Govindan, K., Azevedo, S. G., Carvalho, H., & Cruz-Machado, V. (2015). Lean, green and resilient practices influence on supply chain performance: Interpretive structural modeling approach. International Journal of Environmental Science and Technology, 12(1), 15-34.
  17. Higgs, G., Langford, M., & Norman, P. (2015). Accessibility to sport facilities in Wales: A GIS-based analysis of socio-economic variations in provision. Geoforum, 62, 105-20.‏
  18. Hayajneh, A., Elbarrawy, H., El Shazly, Y., & Rashid, T. (2017). Football and sustainability in the desert, Qatar 2022 Green World Cup's Stadiums: Legal perspective. European Journal of Social Sciences, 55(4), 475-93.
  19. Kiany, M., Nazary, L., & Shabazpoor, L. (2019). Environmental awakening: Using a new strategy to promote environmental culture in Sport. Paper presented at the Third International Conference on Applied Research in Physical Education, Sport Sciences and Championships, Allameh Tabataba'i University, Tehran. (in Persian).
  20. Kim, H. D. (2013). The 2012 London Olympics: Commercial partners, environmental sustainability, corporate social responsibility and outlining the implications. The International Journal of the History of ، Sport, 30(18), 2197-208.
  21. Kim, A., Kim, Y., Han, K., Jackson, S. E., & Ployhart, R. E. (2017). Multilevel influences on voluntary workplace green behavior: Individual differences, leader behavior, and coworker advocacy. Journal of Management, 43(5), 1335-58.
  22. Jabbour, C. J. C., de Sousa Jabbour, A. B. L., Govindan, K., Teixeira, A. A., & de Souza Freitas, W. R. (2013). Environmental management and operational performance in automotive companies in Brazil: The role of human resource management and lean manufacturing. Journal of Cleaner Production, 47, 129-40.‏
  23. Mallen, C., Adams, L., Stevens, J., & Thompson, L. (2010). Environmental sustainability in sport facility management: A Delphi study. European Sport Management Quarterly, 10(3), 367-89.
  24. Mol, A. P. (2010). Sustainability as global attractor: The greening of the 2008 Beijing Olympics. Global Networks, 10(4), 510-28.
  25. Omri, A., Daly, S., Rault, C., & Chaibi, A. (2015). Financial development, environmental quality, trade and economic growth: What causes what in MENA countries? Energy Economics, 48, 242-52.
  26. Renwick, D. W., Redman, T., & Maguire, S. (2013). Green human resource management: A review and research agenda. International Journal of Management Reviews, 15(1), 1-14.‏
  27. Roscoe, S., Subramanian, N., Jabbour, C. J., & Chong, T. (2019). Green human resource management and the enablers of green organisational culture: Enhancing a firm's environmental performance for sustainable development. Business Strategy and the Environment, 10(4). 39-44.
  28. Sarani, M. (2016). A Qualitative study of sport managers' approach to environmental issues in sporting places (Unpublished master's thesis). Shahroud University, Shahroud, Iran. (in Persian).
  29. South, N. (2017). Environmental crimes and harms: A green criminology approach and socio-legal challenges. In EH (Ed.), Forging a socio-legal approach to environmental harms. 20-37. Routledge.
  30. Teixeira, A. A., Jabbour, C. J. C., & Jabbour, A. B. L. S. (2012). Relationship between green management and environmental training in companies located in Brazil: A theoretical framework and case studies. International Journal of Production Economics, 140(1), 318–29.
  31. Tziralis, G., Tolis, A., Tatsiopoulos, I., & Aravossis, K. G. (2006). Economic aspects and the sustainability impact of the Athens 2004 Olympic Games. WIT Transactions on Ecology and the Environment, 98, 1-12.
  32. Van den Berg, M. (2016). Human resources strategy and change: Competence development in a changed environment. In MD (Ed.), Handbook of Human Resources Management. 22(4), 112-28.
  33. Yu, Y., & Huo, B. (2019). The impact of environmental orientation on supplier green management and financial performance: The moderating role of relational capital. Journal of Cleaner Production, 211, 628-39.
  34. Wagner, M. (2012). ‘Green’ human resource benefits: Do thy matter as determinants of environmental management system implementation? Journal of Business Ethics, 12(6), 1–14.
  35. Walker, H., Seuring, S., Sarkis, J., Klassen, R., Fabbe-Costes, N., Roussat, C., & Taylor, A. (2014). Sustainable supply chains: A framework for environmental scanning practices. International Journal of Operations & Production Management, 5(2), 78-93.
  36. Wang, G., He, Q., Meng, X., Locatelli, G., Yu, T., & Yan, X. (2017). Exploring the impact of megaproject environmental responsibility on organizational citizenship behaviors for the environment: A social identity perspective. International Journal of Project Management, 8(5). 36- 58.
  37. Weiner, N., & Mahoney, T. A. (1981). A model of corporate performance as a function of environmental, organizational, and leadership influences. Academy of Management Journal, 24(3), 453-70.
  38. Wen, H. Q., & Niu, J. W. (2019). Legal guarantee of green manufacturing in china under the background of ecological civilization. In Proceeding of the 24th International Conference on Industrial Engineering and Engineering Management 2018 (103-9). Singapore: Springer.
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 1,068
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 293


سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب