پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی

 آمار

تعداد نشریات8
تعداد شماره‌ها308
تعداد مقالات3,860
تعداد مشاهده مقاله7,560,066
تعداد دریافت فایل اصل مقاله2,731,429
مقدادی, مازیار, اسماعیلی, محمدرضا, غفوری, فرزاد. (1398). اولویت بندی رویکردها و روشهای آموزش المپیزم در مدارس با استفاده از روش دلفی فازی و تاپسیس. , 7(17), 305-328. doi: 10.22089/res.2019.7318.1660
مازیار مقدادی; محمدرضا اسماعیلی; فرزاد غفوری. "اولویت بندی رویکردها و روشهای آموزش المپیزم در مدارس با استفاده از روش دلفی فازی و تاپسیس". , 7, 17, 1398, 305-328. doi: 10.22089/res.2019.7318.1660
مقدادی, مازیار, اسماعیلی, محمدرضا, غفوری, فرزاد. (1398). 'اولویت بندی رویکردها و روشهای آموزش المپیزم در مدارس با استفاده از روش دلفی فازی و تاپسیس', , 7(17), pp. 305-328. doi: 10.22089/res.2019.7318.1660
مقدادی, مازیار, اسماعیلی, محمدرضا, غفوری, فرزاد. اولویت بندی رویکردها و روشهای آموزش المپیزم در مدارس با استفاده از روش دلفی فازی و تاپسیس. , 1398; 7(17): 305-328. doi: 10.22089/res.2019.7318.1660

اولویت بندی رویکردها و روشهای آموزش المپیزم در مدارس با استفاده از روش دلفی فازی و تاپسیس

پژوهش در ورزش تربیتی
مقاله 14، دوره 7، شماره 17، مهر 1398، صفحه 305-328    اصل مقاله (772.69 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22089/res.2019.7318.1660
نویسندگان
مازیار مقدادی1؛ محمدرضا اسماعیلی* 2؛ فرزاد غفوری3
1دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکزی، تهران، ایران.
2دانشیار گروه مدیریت ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکزی، تهران، ایران.
3دانشیار گروه مدیریت ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.
چکیده
هدف از این پژوهش اولویت بندی رویکردها و روشهای آموزش المپیزم با توجه به معیارهای فرهنگی و آموزشی کشور است. در ابتدا جهت مشخص نمودن معیارهای مورد مطالعه از روش دلفی فازی و سپس برای وزندهی به نظر دبیران تربیت بدنی به رویکردها و روشهای آموزشی از روش تاپسیس استفاده شد. نمونه آماری تحقیق متشکل از دو گروه بود؛ گروه اول 15 نفر از متخصصین حوزه تربیت بدنی که در زمینه المپیزم سابقه پژوهش داشتند و گروه دوم 300 نفر از دبیران تربیت بدنی فعال در آموزش و پرورش بودند. پنج معیار منابع دانش، عوامل فرهنگی، منابع مالی، اثربخشی و امکانات سخت افزاری بعنوان معیارهای تأثیرگذار توسط متخصصین انتخاب شدند. با در نظر گرفتن این پنج معیار، رویکرد زندگی محور با ضریب نزدیکی 0/804 از بالاترین اولویت و رویکرد مبتنی بر تجربه با ضریب نزدیکی 0/733 از پایینترین اولویت بعنوان رویکردهای آموزش المپیزم در مدارس برخوردار بودند. در میان روشهای آموزش، ترکیب ارزشها با چالشهای اجتماعی روز دانش آموزان و آموزش مسائل اجتماعی با استفاده از تجربیات قهرمانان ورزشی در رتبه های اول و دوم قرار گرفتند. با توجه به نو بودن آموزش المپیک در حوزه آموزشی، منابع دانش جزء مهمترین معیارها در انتخاب رویکردها و روشها میباشند. همچنین انتخاب رویکرد زندگی محور بیانگر نیاز سیستمهای آموزشی به جدا شدن از رویکردهای سنتی آموزش و همراه شدن با سیستمهای آموزشی روز دنیا است. علاوه بر این موارد، تلفیق زندگی اجتماعی با آموزه های المپیزم و تربیت بدنی دامنۀ تأثیرگذاریِ روشهای آموزشی را بسیار گسترده میسازد.
کلیدواژه‌ها
آموزش المپیزم؛ المپیک؛ رویکرد آموزشی؛ روش دلفی فازی؛ روش تاپسیس
مراجع
  1. Akyuz, E., Celik, E. (2015). A fuzzy DEMATEL method to evaluate critical operational hazards during gas freeing process in crude oil tankers. Journal of LossPrevention in the Process Industries. 38: 243-253.
  2. Alizadeh, V., Ahmadi, M., Ahadi, B. (2016). Influencing Factors on tendency of primary school physical education teachers to use instructional media in the teaching process. Applied Research of Sport Management. 5(2): 45-52. (Persian)
  3. Armourand, K.M., Yelling, M. (2004). Professional e-development and professional e-learning: Bridging the gap for experienced physical education teachers. European Physical Education Review. 10(1): 71-93.
  4. Bindah, E.V. (2019). Adoption of snowball sampling technique in an exploratory study of disabled entrepreneurship. SAGE Publications Ltd. P: 77-83.
  5. Binder, D.L. (2001). “Olympism” revisited as context for global education: Implications for physical education. Quest 53. 1: 14-34.
  6. Binder, D.L. (2007). Teaching values: An Olympic education toolkit. Lausanne: International Olympic Committee. P. 121-128.
  7. Binder, D.L. (2005). Teaching Olympism in Schools: Olympic Education as a focus on Values Education. Centre d’Estudis Olimpics. 5-16. Web site: http://olympicstudies.uab.es/lectures/
  8. Binder, D.L. (2012): Olympic values education: evolution of pedagogy. Educational Review. 64(3): 275-302.
  9. Bronikowski, M. (2007). A Critical Review of Cognitive, Visual, Arts and Kinetic Methods of Teaching in Olympic Pedagogy. 9th International Session for Directors of National Olympic Academies. P. 227-332.
  10. Chatziefstathiou, D. (2012). Olympic education and beyond: Olympism and value legacies from the Olympic and Paralympic Games, Educational Review. 64(3): 385-400.
  11. Chen, S., Henry, I. (2019). Schools’ engagement with the Get Set London 2012 Olympic education programme: Empirical insights from schools in a non-hosting region. European Physical Education Review. 25(1): 254-272.
  12. Corral, C.D., Perez-Turpin, J.A., Vidal, A.M. (2010). Principles of the Olympic movement. Journal of Human Sport and Exercise. 5: 3-14.
  13. Culpan, I. (2018). Olympism, physical education and critical pedagogy. European Physical Education Review: 1356336-18782560.
  14. D'Oria, A. (2004). How I improved my teaching practice in grade 9 boys' physical education to increase students' participation and enjoyment (Doctoral dissertation, Nipissing University, Faculty of Education).
  15. Geoffery, Z.K., Will, B.J. (2015). Rhetoric and realities of London 2012 Olympic education and participation ‘legacies’: voices from the core and periphery.Sport, Education and Society. 10: 1080-1091.
  16. Ghafouri, F., Mirzayi, B., Honari, H., Honarvar, A. (2008). The impact of Olympic education on student attitudes across universities. Olympics Journal. 16(41): 71-77. (Persian).
  17. Grammatikopoulos, V., Hassandra, M. (2005). Evaluating the  olympic education program: a qualitative. Studies in Educational Evaluation. 31: 347-357.
  18. Grisham, T. (2009). The Delphi technique: a method for testing complex and multifaceted topics. International Journal of Managing Projects in Business. 2(1): 112-130.
  19. Gupta, B. (2011). Olympsm and Indian Society: Complementary or Supplementary. 9th International Session for Educators and Officials of Higher Institutes of Physical Education. P. 420-423.
  20. Habibi, A., Jahantigh, F.F., Sarafrazi, A. (2015). Fuzzy delphi technique for forecasting and screening items. Asian Journal of Research in Business Economics and Management. 5(2): 130-143.
  21. Hassandra, M., Goudas, M., Hatzigeorgiadis, A., Theodorak, Y. (2001). A fair play intervention program in school Olympic education. European Journal of Psychology of Education. 5: 99-111.
  22. Honari, H. (2018). Designing a model for the physical education teachers’ professional characteristics and competencies. Organizational Behavior Management in Sport Studies. 3(19): 55-68.
  23. Hosseini, S.M.H., Dehghanedehnavi, M.A, Ghorbanzadeh, V, Amiri, M, Rajaeebaghsiaee, M. (2018). Explaining factor model affecting iranian bank credits using fuzzy delphi approach. Finnancial Management Perspective Journal. 21: 115-131.
  24. International Olympic Committee (IOC). (2011). Olympic Charter. Lausanne: IOC. P. 50-52.
  25. Kim, M., Jang, Y.C., Lee, S. (2013). Application of Delphi-AHP methods to select the priorities of WEEE for recycling in a waste management decision-making tool. Journal of Environmental Management. 128: 941-948.
  26. Knijnik, J., Tavares, O. (2012). Educating Copacabana: A critical analysis of the "Second Half", an Olympic Education program of Rio 2016. Educational Review. 64: 353-368.
  27. Malek-Akhlagh, E., Dorostkar-Ahmadi, N., Mehdizadeh, M., Akhavan-Tavakoli, N. (2014). Determination of the basic criteria for selecting a coach by using the Fuzzy Delphi method and selecting the best coach using the developed Topsis technique (Case Study: Damash Sports Club in Guilan). Management and Development of Sports Journal. 3(2): 105-128. (Persian).
  28. Miller, G. (2001). The development of indicators for sustainable tourism: results of a Delphi survey of tourism researchers. Tourism Management. 22(4): 351-362.
  29. Momeni, M. (2013). New research topics in operations. Ganj Shayegan Publishing House, Tehran. P. 120-126. (Persian).
  30. Mongpraneet, S. (2011). Power of Sport. 9th international Session for Educators and Officials of Higher Institutes of Physical Education. P. 331-336.
  31. Mousavi, P., Yousefi, R., HasanPour, A. (2015). Identification of information security risks using the Fuzzy Delphi method in the banking industry. Information Technology Management Journal. 7(1): 163-184. (Persian).
  32. Naul, R. (2012). Olympic education. Translation: Hamidi, M., Jafari, M. Tehran: Publications of Physical Education Research Institute of Ministry of Science, Research and Technology. P. 43-45. (Persian).
  33. Naul, R. (2007). Olympic education. Oxford: Meyer & Meyer. P. 117-119. Naul, R. (2008). Olympic pedagogy as a theory of development of ethical and humanistic values in education. Sporto Mokslas. 3: 9-15.
  34. Parry, J. (2003). Olympic education in practice. Proceedings of the 3rd National Congress of Olympism and Sports Culture, University of Ulusal, Bursa, Turkey. 164-74.
  35. Parry, J. (2006). Sport and Olympism: Universals and Multiculturalism. Journal of the Philosophy of Sport. 33: 188-204.
  36. Petrie, K. (2017). Olympic/ism Education: Does it have a place in Physical Education?. International Academic Journal on Olympic Studies. 1: 153-168.
  37. Raste-Moghadam, A., Naderi, A. (2015). Patterns of funding and extraction of teachings for Iran's higher education system. Iranian Higher Education Journal. 7(2): 113-152. (Persian).
  38. Rodichenko, V.S. (2005). Olympic education in Russia. Fizkultura I Sport Publishers. Moscow.
  39. Saadabadi, A.A., Taleghani, G.R., Golchin, A. (2013). Identifying and investigating teamwork barriers in Iranian knowledge-based organizations and Tehran University of Science and Technology Parks through fuzzy approach. Management, Economics & Accounting, Public Organization Management. 1(3): 65-82.
  40. Sabouri-KhosroShahi, H. (2010). Education in the era of globalization; Challenges and strategies to deal with it. Globalization Strategic Studies Journal. 1(1): 153-196. (Persian).
  41. Safari Jafarloo, H.R. (2018). Developing the promotion strategies and proper content of olympic education among students of Iranian schools. Research on Educational Sport Journal. 6(14): 327-44. (Persian).
  42. Sagarzazu, I. (2011). Olympic Education: A bridge between sport, cultural diversity and development. 9th International Session for Educators and Officials of Higher Institutes of Physical Education. P. 111-115.
  43. Sajjadi, N. (2006). Meet the Olympic Movement. Tehran: National Olympic Committee Publications. P. 23-30. (Persian).
  44. Sukys, S., Majauskiene, D., Dumciene, A. (2017). The effects of a three-year integrated Olympic education programme on adolescents’ prosocial behaviours. European Journal of Sport Science. 17(3): 335-342.
  45. Wang, Y., Masumoto, N. (2009). Olympic Education at Model Schools for the 2008 Beijing Olympic Games. International Journal of Sport and Health Science. 7: 31-41.
  46. Wilson, F.R., Pan, W., Schumsky, D.A. (2012). Recalculation of the critical values for Lawshe’s content validity ratio. Measurement & Evaluation in Counseling & Development. 45(3): 197-210.
  47. Wu, G.D., Liao, S.K., Chiu, C.H., Chang, K.L. (2013). New product development projects selection for Taiwanese century-old businesses. Life Science Journal. 10(3): 1152-1161.
  48. Zohrevandian, K., Sajjadi, S.N., Khosravizadeh, E., Ebrahimi, F. (2018). A study of the amount of attention to sport and olympic education in textbooks of primary schools. Sport Management Journal of Tehran University. 10(1): 65-84. (Persian).
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 5,646
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 571


سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب