پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی

 آمار

تعداد نشریات8
تعداد شماره‌ها308
تعداد مقالات3,860
تعداد مشاهده مقاله7,531,094
تعداد دریافت فایل اصل مقاله2,730,903
رضایی, فاطمه, باقرزاده, فضل الله, شیخ, محمود, حمایت طلب, رسول, حومنیان, داوود. (1399). تاثیر دوروش تدریس کودک محور و معلم محور بررشد حرکتی درشت دانش آموزان پایه سوم ابتدایی. , 12(42), 17-36. doi: 10.22089/mbj.2018.5164.1602
فاطمه رضایی; فضل الله باقرزاده; محمود شیخ; رسول حمایت طلب; داوود حومنیان. "تاثیر دوروش تدریس کودک محور و معلم محور بررشد حرکتی درشت دانش آموزان پایه سوم ابتدایی". , 12, 42, 1399, 17-36. doi: 10.22089/mbj.2018.5164.1602
رضایی, فاطمه, باقرزاده, فضل الله, شیخ, محمود, حمایت طلب, رسول, حومنیان, داوود. (1399). 'تاثیر دوروش تدریس کودک محور و معلم محور بررشد حرکتی درشت دانش آموزان پایه سوم ابتدایی', , 12(42), pp. 17-36. doi: 10.22089/mbj.2018.5164.1602
رضایی, فاطمه, باقرزاده, فضل الله, شیخ, محمود, حمایت طلب, رسول, حومنیان, داوود. تاثیر دوروش تدریس کودک محور و معلم محور بررشد حرکتی درشت دانش آموزان پایه سوم ابتدایی. , 1399; 12(42): 17-36. doi: 10.22089/mbj.2018.5164.1602

تاثیر دوروش تدریس کودک محور و معلم محور بررشد حرکتی درشت دانش آموزان پایه سوم ابتدایی

رفتار حرکتی
مقاله 1، دوره 12، شماره 42، دی 1399، صفحه 17-36    اصل مقاله (624.56 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22089/mbj.2018.5164.1602
نویسندگان
فاطمه رضایی* 1؛ فضل الله باقرزاده2؛ محمود شیخ3؛ رسول حمایت طلب4؛ داوود حومنیان5
1هیات علمی دانشگاه سمنان
2عضو هیات علمی دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران، بخش یادگیری و کنترل حرکتی
3دانشیار دانشگاه تهران
4دانشگاه تهران
5استادیار
چکیده
توجه به رویکرد آموزش مهارت حرکتی نشان می‌دهد که نوع و ماهیت نحوه تدریس یکی از مهم ترین متغیرهای مؤثر در آموزش مهارت های حرکتی است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر دو روش تدریس کودک-محور و معلم-محور بر رشد حرکتی درشت دانش آموزان پایه سوم ابتدایی بود. 53 نفر از دانش آموزان دختر مبتدی با میانگین سنی 16/0±11/9 برای اجرای پژوهش داوطلب شدند که پس از اجرای پیش آزمون به صورت تصادفی به سه گروه آزمایشی (تمرین عمدی، بازی عمدی و رقابت سازمان یافته) و یک گروه کنترل تقسیم شدند. گروه ها به مدت 12 هفته و دو جلسه در هفته مطابق با روش آموزشی تمرین کردند. در پایان هفته ششم، میان آزمون و در پایان هفته 12، پس آزمون انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات از آزمون تبحر حرکتی برونیکس-اوزرتسکی (1978) و برای تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در سطح معنی داری 0.05≥P استفاده شد. نتایج نشان داد که روش تدریس در بهبود مهارت بنیادی درشت دانش آموزان تاثیرگذار و اثربخشی آن در گروه رقابت سازمان یافته بیشتر ازبقیه گروه ها بوده است. همچنین بین خرده مقیاس های دویدن، تعادل، هماهنگی دوسویه و هماهنگی اندام فوقانی درمرحله میان و پس آزمون تفاوت معنی داری وجود نداشته و میزان قدرت در مرحله پس آزمون در گروه رقابت سازمان یافته بالاتر از بقیه گروه ها بوده است.
کلیدواژه‌ها
روش تدریس؛ بازی عمدی؛ تمرین عمدی؛ رقابت سازمان یافته؛ مهارت حرکتی درشت
مراجع
  1. Silvermam S, Mercier K. Teaching for physical literacy: implications to instructional design and pete. J Sport Sci. 2015;4(1):150-15.
  2. Aktob A, Karahan N. Physical education teacher: views of effective teaching methods in physical education. Proc-Soci Behav Sci. 2012;46(2):1910-3.
  3. Harvey S, Jarrett K. A review of game- centerded approched to teaching and coaching literature since 2006. Physi Edu Sport Ped. 2013;10(2):278-300.
  4. Ericsson KA, Krampe RT, Tesch-Romer C. The role of deliberate practice in the acquisition of expert performance. Psycho Review. 1993;100(3):363-406.
  5. Ward P, Hodges NJ, Williams AQM, Starkes JL. The road to excellence in soccer: a quasi-longitudinal approach to deliberate practice. High Ability Studies. 2007; 18:119-153.
  6. Cote J. The influence of the family in the development of talent in sport. Sport Psycho. 1999;13(4):395-417.
  7. Lester S, Russel W. Play for a Chang: play, policy and practice: a review of contemporary perspectives Summery report. Available at: http://playengland.org.uk/resources/play-for-a-change-symmary.pdf. 2008. cited 2014, May 30.
  8. Ford P R, Ward P, Hodges N & Williams AM. The role of deliberate practice and play in career progression in sport: the early engagement hypothesis. High Ability Studies. 2009;20(1):65-75.
  9. Baker J, Cote J, Abernethy B. Learning from the experts: practice activities of expert decision makers in sport. Research Quar Exer Sport. 2003; 74:342-7.
  10. Magill R. motor learning, concepts and applications. Trans Mosavi V, Shojaei M. Tehran: Hananeh Publications; 2001. p. 8.
  11. Memmert D. Sports and Creativity. In: Ronco MA, Pritzker SR. editors. Encyclopedia of creativity. 2nd ed. San Diego: Academic Press. 2011. p.1561-1565.
  12. Dyson B, Casey A. Cooperative learning in physical education. Routledge Studies Physic Edu Youth Sport. 2012;12(1): 45-57.
  13. Pellegrini AD, Dupuis D, Smith PK. Play in evolution and development. Develop Review. 2007;27(5):261-76.
  14. Cote J, Baker J, Abernethy B. Practice and play in the development of sport expertise. In: Eklund R, Genebaum G. editors. Handbook of sport psychology. New Jersey. wiley. p. 184-202

15.    Van Capelle A, Broderick CR, Van Doorn NE ,Ward R, Parmenter BJ. Interventions to improve fundamental motor skills in pre-school aged children: a systematic review and meta-analysis, J Sci Med Sport. 2017; 20(7):658-66.

  1. Bernstein E, Phillips S, Silverman S. Attitudes and perceptions of middle school students toward competitive activities in physical education. J Teach Physic Edu. 201;30(4):69-83.
  2. Hastie P, Rudisill ME, Boyd K. An ecological analysis of a preschool mastery climate physical education programme. Physic Edu Sport Peda. 2015;51(5):89-112.
  3. Griffey D, Housner D. Designing effective instructional tasks for physical education and sports. Trans Rezaei F. Semnan: Semnan Univer Press; 2014. p. 12.
  4. Goldberger M, Gerney Ph. The effects of direct teaching styles on motor skill acquisition of fifth grade children. Research Quar Exer Sport. 1986;57(3): 215-9.
  5. Gallahue DL, Ozmun JC. Understanding motor development: infants, children, adolescents, adults. 6th ed. Boston: McGraw-Hill; 2006; 3(4): 215-220.
  6. Helsen WF, Starkes JL, Hodges NJ. Team sports and the theory of deliberate practice. Jour of Sport Exer Psycol. 1998;20(3):12-34.
  7. Ericsson KA. Deliberate practice and the acquisition and maintenance of expert performance in medicine and relate domains. Academic Medicine. 2004;10(1): S1-S12.
  8. Simonto DK. Methodological and theoretical orientation and the long-term disciplinary impact of 54 eminent psychologists. Review of General Psychol. 2000;4(3):13-24.
  9. Simon HA, Chase WG. Skill in chess. American Sciences. 1973;61(4):394-403.
  10. Grehaigne JF, Godbout P. Tactical knowledge in team sports from a constructivist and cognitivist perspective. Quest. 1995;47(2):490-505.
  11. 253-257.
  12. Hakkarainen P. Play and motivation. In: Engstrom Y, Miettinen R, Punamaki RL. Aspects of activity theory. Cambridge, UK: Cambridge University Press. 1999;12(2):231-49.
  13. Gladwell M. Outliers: the story of success. Camberwell, Australia: Penguin group; 2008. p. 578-581.

 

آمار
تعداد مشاهده مقاله: 3,468
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 757


سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب