آمار
| تعداد نشریات | 7 |
| تعداد شماره‌ها | 186 |
| تعداد مقالات | 1,751 |
| تعداد مشاهده مقاله | 1,289,817 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 1,038,974 |
تاثیر 6 هفته تمرین استقامتی بر سطوح CAP1 بافت چربی احشائی موش‌های صحرائی نر ویستار دارای نوروپاتی دیابت | ||
| فیزیولوژی ورزشی | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 12 خرداد 1398 | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22089/spj.2019.6576.1826 | ||
| نویسندگان | ||
مسعود رحمتی   1؛ عبدالرضا کاظمی 2؛ اعظم درویشی3؛ صفورا شاهوزاده4
| ||
| 1دانشیار گروه علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران | ||
| 2دانشیار گروه علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه ولی عصر (عج)، رفسنجان، ایران | ||
| 3گروه علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران | ||
| 4گروه علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان، کرمان، ایران | ||
| چکیده | ||
| پروتئینCAP1 یکی از عوامل ساختاری و عملکردی مهم بافت چربی در فرایندهای مختلف از جمله اختلالات بافت چربی در حالت نوروپاتی دیابت (DN) است و ممکن است تغییرات بافت چربی در اثر تمرینات ورزشی را واسطه‌گری کند. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر فعالیت استقامتی بر سطوح CAP1 بافت چربی احشائی موش‌های صحرائی نر دارای نوروپاتی دیابت بود. در این پژوهش، 30 موش صحرایی نر ویستار )10±260 گرم(،به روش تصادفی ساده به سه گروه کنترل (C)، نوروپاتی دیابت (DNC) و نوروپاتی دیابتی تمرین (DNT) تقسیم شدند. نوروپاتی دیابت با استفاده از استروپتوزوسین القاء و با استفاده از آزمون‌های رفتاری درد ارزیابی گردید. همچنین پروتکل تمرین ورزشی شامل 6 هفته/ 5 جلسه در هفته تمرین استقامتی با شدت متوسط بود. 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی، آزمودنی‌ها بی‌هوش و بافت چربی احشایی استخراج و سطوح CAP1 بوسیله روش ایمونوهیستوشیمیائی اندازه‌گیری شد. برای مقایسه گروه‌ها در متغیرهای مورد مطالعه نیز از تحلیل واریانس یک سویه استفاده شد.افزایش معنی‌دار سطوح این پروتئین در بافت چربی موش‌های دچار نوروپاتی دیابت مشاهده شد (0001/0=P). با این حال تمرین استقامتی قادر به تغییر این سطوح افزایش یافته در حالت DN نبود بطوریکه تفات معنی‌داری بین گروه‌های DNT و DNC مشاهده نشد (246/P=0). به طور کلی، به نظر می رسد سطوح افزایش یافته CAP1 ممکن است پاسخ جبرانی جهت افزایش برداشت گلوکز، گرمازایی و آدیپوژنز باشد. همچنین عدم تاثیرگذاری تمرینات استقامتی ممکن است به علت هایپرگلایسمی پایدار در گروه DNT باشد. با این حال تائید این فرضیات نیازمند بررسی‌های بیشتر است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| نوروپاتی دیابت؛ CAP1؛ تمرین استقامتی؛ بافت چربی احشایی | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 21 |
||
