پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی

 آمار

تعداد نشریات8
تعداد شماره‌ها309
تعداد مقالات3,889
تعداد مشاهده مقاله7,757,358
تعداد دریافت فایل اصل مقاله2,827,912
مهربانی, جواد, دمیرچی, ارسلان, رحمانی‌نیا, فرهاد. (1393). اثر دو شدت تمرین هوازی بر سطوح لیپوکالین-2، اینترلوکین-1 بتا و شاخص مقاومت به انسولین در مردان چاق غیرفعال. , 6(21), 95-108.
جواد مهربانی; ارسلان دمیرچی; فرهاد رحمانی‌نیا. "اثر دو شدت تمرین هوازی بر سطوح لیپوکالین-2، اینترلوکین-1 بتا و شاخص مقاومت به انسولین در مردان چاق غیرفعال". , 6, 21, 1393, 95-108.
مهربانی, جواد, دمیرچی, ارسلان, رحمانی‌نیا, فرهاد. (1393). 'اثر دو شدت تمرین هوازی بر سطوح لیپوکالین-2، اینترلوکین-1 بتا و شاخص مقاومت به انسولین در مردان چاق غیرفعال', , 6(21), pp. 95-108.
مهربانی, جواد, دمیرچی, ارسلان, رحمانی‌نیا, فرهاد. اثر دو شدت تمرین هوازی بر سطوح لیپوکالین-2، اینترلوکین-1 بتا و شاخص مقاومت به انسولین در مردان چاق غیرفعال. , 1393; 6(21): 95-108.

اثر دو شدت تمرین هوازی بر سطوح لیپوکالین-2، اینترلوکین-1 بتا و شاخص مقاومت به انسولین در مردان چاق غیرفعال

فیزیولوژی ورزشی
مقاله 7، دوره 6، شماره 21، اردیبهشت 1393، صفحه 95-108    اصل مقاله (1.21 M)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
نویسندگان
جواد مهربانی* 1؛ ارسلان دمیرچی2؛ فرهاد رحمانی‌نیا3
1استادیار دانشگاه گیلان
2دانشیار دانشگاه گیلان
3استاد دانشگاه گیلان
چکیده
پژوهش حاضر با هدف ارزیابی اثر دو شدت تمرین هوازی بر تغییرات لیپوکالین-2، اینترلوکین-1 بتا و شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR) روی 27 مرد چاق غیرفعال (سن = 5 ± 9/43 سال، شاخص تودۀ بدن = 5/1 ± 8/31 (kg/m2) و VO2max = 8/1±8/31 ml/kg/min) انجام شد. آزمودنی­ها به­طور تصادفی به سه گروه مساوی شدت متوسط، شدت بالا و بی­تمرین تقسیم شدند. گروه­های تمرین در یک برنامۀ دویدن روی نوارگردان (12 هفته، هفته­ای 3 جلسه و هر جلسه 45 دقیقه) شرکت کردند. شدت تمرین برای گروه اول برابر با 55-45 و برای گروه دوم برابر با 75-65 درصد VO2max بود. نتایج آزمون ANOVA نشان داد 12 هفته تمرین هوازی موجب کاهش معناداری در مقادیر لیپوکالین-2 سرُم (از 2/11±1/53 به 1/8±5/43 g/Lµ) آزمودنی­های گروه شدت بالا شده بود (05/0p<) و این کاهش، نسبت به گروه­های شدت متوسط (از 3/10±2/52 به 5/8±5/47 g/Lµ) و بی­تمرین (از 7/9±1/54 به 9/11±2/53 g/Lµ) معنادار بود (05/0p<). تمرین هوازی کاهش معناداری را در مقادیر اینترلوکین-1 بتا گروه­های شدت بالا (از 315±51/1721 به 218±85/1429 pg/mL) و شدت متوسط (از 289±26/1684 به 302±12/1344 pg/mL) ایجاد کرده بود (05/0p<). در میزان کاهش، بین دو گروه تفاوت معناداری دیده نشد؛ اما نسبت به گروه بی­تمرین (از 254±65/1701 به 272±82/1711 pg/mL) به­طور معناداری کمتر بود (05/0p<). شاخص مقاومت به انسولین نیز در دو گروه شدت متوسط (از 8/0±01/3 به 8/0±61/2) و شدت بالا (از 9/0±87/2 به 6/0±84/1) به­طور معناداری کاهش یافته بود (05/0p<) و نسبت به گروه­ بی­تمرین (از 7/0±95/2 به 9/0±11/3) نیز اختلاف معناداری مشاهده شد (05/0p<). به­طور کلی، این یافته­ها پیشنهاد می­کند برای کاهش مقادیر لیپوکالین-2 نسبت به اینترلوکین-1 بتا و شاخص مقاومت به انسولین، احتمالاً به تمرین با شدت بالاتری از 55-45 درصد VO2max نیاز است.
کلیدواژه‌ها
شدت تمرینات هوازی؛ چاقی؛ التهاب؛ لیپوکالین-2؛ اینترلوکین-1 بتا؛ مقاومت به انسولین
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 2,286
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,570


سامانه مدیریت نشریات علمی. طراحی و پیاده سازی از سیناوب